26-letni wówczas Jan Sobieski dowodził własnym pułkiem. Podczas bardzo srogiej zimy 15 tysięcy Tatarów i 20 tysięcy Polaków pod wodzą hetmanów wielkiego koronnego Stanisława Rewery Potockiego i polnego Stanisława Lanckorońskiego maszerowało na spotkanie wrogiej armii moskiewsko–kozackiej. Polakom udało się osaczyć nieprzyjacielski tabor pod Ochmatowem i niewiele brakowało, a zdobyliby go szturmem. Chmielnicki odparł atak, ale sytuacja oblężonych była bardzo ciężka. Po dwóch nieudanych próbach hetmanowi kozackiemu udało się wyrwać z oblężenia, poniósł jednak przy tej okazji duże straty w ludziach i sprzęcie. Do jego ucieczki po części przyczynili się Tatarzy, którzy, obawiając się strat, nie przyszli wojskom polskim z pomocą.