Dukszyńska-Dukszta Emilia (1847-1898) - w Galerii Portretu pałacu wilanowskiego znajduje się portret Aleksandry Potockiej jej autorstwa. Urodziła się w Petersburgu, gdzie jej ojciec był urzędnikiem, w ziemiańskiej rodzinie z pochodzącej z guberni witebskiej. Po prywatnej nauce malarstwa u Ksawerego Kaniewskiego i Aleksandra Lessera w Warszawie udała się pod opieką rodziców do Drezna i Berlina. W 1875 r. wyjechała do Włoch a w 1882 r. i 1889 r. do Monachium. W 1894 r. przebywała w Paryżu, Amsterdamie i Antwerpii; owocem tych podróży były liczne portrety olejne i pastelowe oraz sceny rodzajowe.
Od 1866 r. związana była z warszawskim Towarzystwem Zachęty Sztuk Pięknych i także w jego Galerii wystawiała swe prace. W 1877 w zorganizowanej przez „Zachętę” wystawie Prac Kobiet otrzymała złoty medal. W Warszawie w l. 1881-96 wystawiała w Salonie Krywułta a w l. 1891-93 w Salonie Artystycznym. W 1887 uczestniczyła w I Wielkiej Wystawie Sztuki Polskiej w Krakowie.
Uznanie zdobyła także za granicą. Prezentowała swe prace w Dreźnie, Petersburgu, Moskwie, Kijowie, Wiedniu, Pradze, Monachium, San Francisco i na Salonach w Paryżu. Tworzyła głównie na zamówienie arystokracji i mieszczaństwa i w tych sferach była niezwykle popularna. Polska krytyka artystyczna porównywała jej twórczość do dokonań Anny Bilińskiej i Olgi Boznańskiej.
