Był czas, kiedy Rembrandt wprost taplał się w zamówieniach, które waliły nań z góry, dołu i obu boków. Aby im podołać, zatrudnił był mistrz wielu uczniów, dla których wynajął dom na Bloemengracht, pojemny, że każdy z uczniów miał własny pokój i mógł sobie pacykować wedle chęci i woli mistrza, który właśnie w ich pokojach udzielał im swych bezcennych nauk. Jak wiadomo, młodym ludziom często odbija, a właściwie odbija bez przerwy, zwłaszcza w pewnej sprawie, a właśnie ona miała się zdarzyć. Otóż pewien uczeń malując akt, bądź inny obraz z żeńskim golasem zamówił był do swego pokoju na Bloemengracht nagą modelkę, o czym rychło zwiedzieli się drodzy koledzy, którzy – niewiele myśląc – wydłubali dziurę w ścianie i nuż zapuszczać żurawia na kolegę z nagą pięknotką. W tej sprawie ustawili się w zgrabną kolejkę, żywo przypominająca kolejką do warszawskiego fotoplastykonu w latach 60-tych ubiegłego wieku. Choć kolega był dość niewyględny, to poza tym było na co popatrzeć. Oglądani oczywiście połapali się w tym wszystkim i żarciki zaczęły – jak to u młodych – kursować przez ścianę. Trzeba przy tym podkreślić, że był piękny letni dzień (no pewnie wiało trochę od morza, jak to w Holandii) i obserwowany malarz, aby się nie przegrzać, też pozostawał w śmiałych desusach, a mówiąc ściślej – w samych skarpetkach, zawsze bowiem trochę ciągnie od podłogi.