Korzeniewski Jan Stanisław h. Nałęcz (ok. 1640 – 1683 lub 1684), poseł na sejmy. W r. 1667 został zmuszony do rozliczenia się przed sejmikiem średzkim z pieniędzy podatkowych po zmarłym ojcu, który był poborcą podatkowym województwa poznańskiego, zwrócił wtedy 11 tys. zł. Był stronnikiem politycznym elektora brandenburskiego Fryderyka Wilhelma i wspólnie w Wojciechem Konstantym Brezą rzecznikiem jego interesów. Należał do zwolenników króla Michała Korybuta Wiśniowieckiego, posłował na sejm koronacyjny, a na sejmie zwyczajnym 1672 występował przeciw malkontentom i wraz z innymi posłami wielkopolskimi przyczynił się do zerwania tego sejmu.
Na sejmie nadzwyczajnym 1672 wszedł do konfederacji prowincji wielkopolskiej zawiązanej przeciw wrogom króla i wzywał posłów małopolskich do naśladowania przykładu Wielkopolan. Zerwanie tego sejmu leżało w interesie stronnictwa dworskiego, a kiedy jeden z przeciwników politycznych próbował nie dopuścić do zakończenia obrad, Korzeniewski w otoczeniu uzbrojonej czeladzi napadł na niego. Incydent ten nie doprowadził do zerwania sejmu i Korzeniewski musiał przeprosić zaatakowanego.
Na sejmie elekcyjnym 1674 kandydował na marszałka. Choć na sejmie tym był przeciw wyłączeniu „Piasta” od tronu, na tym skończyło się jego poparcie dla Jana Sobieskiego. Wysłany latem tego roku do króla Jana III do obozu wojska koronnego w poselstwie od województw wielkopolskich, po powrocie spisał dokładną relację na użytek dyplomatów brandenburskich. Podkreślił w niej zdecydowaną niechęć króla do elektora brandenburskiego i do cesarza. Przyrzekł podburzać szlachtę wielkopolską przeciw antybrandenburskim i antyaustriackim poczynaniom dworu. Popierał interesy elektora na sejmie 1677. W r. 1683 otrzymywał potajemnie pensję od rezydenta cesarskiego w Rzeczypospolitej.
