W 1775 roku utworzono Radę Nieustającą, z marszałkiem na jej czele. Sprawował on swoją funkcję przez dwa lata i następny raz mógł być wybrany dopiero po czterech latach. Marszałek przewodniczył dziewięciu przedstawicielom stanu rycerskiego, którzy wraz z królem i dziewięcioma senatorami wchodzili w skład Rady Nieustającej. Do jego obowiązków należało przewodniczenie obradom, przeprowadzenie głosowania oraz podpisywanie wraz z monarchą i prymasem uchwały Rady. Marszałek nie mógł jednocześnie piastować żadnego urzędu ministerialnego ani senatorskiego.
