Ogiński Marcjan Aleksander (1632-1690), wojewoda trocki, kanclerz wielki litewski. Studiował w Wilnie, w Krakowie i w Lejdzie, od r. 1651 służył w wojsku litewskim, od r. 1656 pod wodzą Pawła Sapiehy. Walczył z wojskami księcia siedmiogrodzkiego Jerzego Rakoczego, potem ze Szwedami w Kurlandii, z Sapiehą i Stefanem Czarnieckim zwalczał na Białorusi oddziały rosyjskie, m. in. Iwana Chowańskiego. Brał udział w wyprawie wojsk litewskich na Moskwę w r. 1663/4, walczył z Turkami pod Chocimiem w 1673. Był prawosławny, uczestniczył w życiu religijnym cerkwi, jednak gdy starał się o województwo trockie zażądano przejścia na katolicyzm lub unię, co uczynił i w r. 1670 został wojewodą trockim. Po śmierci króla Michała popierał kandydaturę Romanowa, Habsburga lub elektora brandenburskiego, natomiast zdecydowanie sprzeciwiał się elekcji Jana Sobieskiego, podpisał nawet protest, jednak był w r. 1676 na koronacji. Przeciwdziałał bałtyckiej polityce króla Jana III, wspierał antykrólewskie działania, nawet w porozumieniu z elektorem brandenburskim Fryderykiem Wilhelmem. Król chciał go zjednać i nadał mu w r. 1683 kanclerstwo wielkie litewskie, jednak Ogiński, choć próbował godzić Sobieskiego z Sapiehami, w końcu przeszedł zdecydowanie do obozu antykrólewskiego. Dopiero przyciśnięty chorobą przeszedł w r. 1688 na stronę króla, wydał swoich wspólników i wycofał z polityki. Jemu m.in. zawdzięczali Ogińscy pozycję majątkową; przyczynił się do tego poślubiając w r. 1663 bardzo majętną Marcybellę Hlebowiczówną. Spore sumy wniosła mu druga żona, Konstancja z Wielopolskich. Marcjan Ogiński zmarł nie pozostawiając dziedzica swej fortuny.
