Opaliński Jan h. Łodzia
DE EN PL
Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie

Pasaż Wiedzy

Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie

Opaliński Jan h. Łodzia źródło: Polski Słownik Biograficzny
55_bitwa pod chocimiem.jpg

Opaliński Jan h. Łodzia (1629-1684), wojewoda brzesko-kujawski, starosta generalny wielkopolski. Był synem wojewody kaliskiego Piotra i Katarzyny z Leszczyńskich. Posłował na sejm koronacyjny 1649 r., pierwszy sejm 1652, sejmy 1659 i 1662 r. W czasie Potopu walczył ze Szwedami, w 1658 r. wziął udział w wyprawie Stefana Czarnieckiego do Danii.

W 1664 został mianowany wojewodą inowrocławskim, w następnym roku awansował na wojewodę kaliskiego. W bezkrólewiu po abdykacji Jana Kazimierza opowiedział się za Michałem Korybutem Wiśniowieckim (według niesprawdzonych pogłosek miał nawet, podobno przez pomyłkę, jako pierwszy wymienić jego kandydaturę do tronu, podchwyconą następnie przez zwolenników „Piasta”), wkrótce po elekcji przeszedł jednak do obozu jego przeciwników i związał się z hetmanem Janem Sobieskim. 1 VII 1672 r. podpisał w Warszawie akt konfederacji, w którym dążący do detronizacji Michała malkontenci oddawali się pod opiekę króla Francji Ludwika XIV i prosili go o wyznaczenie kandydata do tronu polskiego.

Jako członek rady wojennej przy Sobieskim uczestniczył w listopadzie 1673 r. w bitwie pod Chocimiem. W 1678 r. został mianowany starostą generalnym wielkopolskim; ze względu na ustawę o inkompatibiliach, zakazującą łączenia tego urzędu z urzędem wojewody kaliskiego, zamienił dotychczasowy urząd z Zygmuntem Działyńskim na województwo brzeskie kujawskie. W następnych latach zajmował się głównie toczonym ze Śląskiem sporem o cła, związanym z uzyskanym przez Gniezno i Toruń prawem składu, sprzecznym z przysługującą Ślązakom wolnością handlu na terenie Rzeczypospolitej. Występując po stronie mieszczan i sejmiku średzkiego, starał się przekonać do swego stanowiska króla Jana III, gdy jednak monarcha zakazał hamowania wolności handlu, zgodził się na usunięcie z granicy konnych straży. Na wyprawę wiedeńską 1683 r. wystawił 120-konną chorągiew pancerną, sam jednak nie wziął w niej udziału. Zmarł 18 II 1684 r. w Poznaniu, został pochowany w Osiecznej. W małżeństwie z Zofią Teresą z Przyjemskich nie miał potomstwa.

Informujemy, iż w celu optymalizacji treści dostępnych na naszej stronie internetowej oraz dostosowania ich do Państwa indywidualnych potrzeb korzystamy z informacji zapisanych za pomocą plików cookies na urządzeniach końcowych Użytkowników. Pliki cookies mogą Państwo kontrolować za pomocą ustawień swojej przeglądarki internetowej. Dalsze korzystanie z naszej strony internetowej, bez zmiany ustawień przeglądarki internetowej oznacza, iż akceptują Państwo stosowanie plików cookies. Potwierdzam, że aktualne ustawienia mojej przeglądarki są zgodne z moimi preferencjami w zakresie stosowania plików cookies. Celem uzyskania pełnej wiedzy i komfortu w odniesieniu do używania przez nas plików cookies prosimy o zapoznanie się z naszą Polityką prywatności.

✓ Rozumiem