Pękosławski Mikołaj h. Abdank (ok. 1630-ok. 1696), działacz sejmikowy, poseł, kasztelan połaniecki. Był synem Mikołaja i Zuzanny z Rzewuskich. W 1662 r. pełnił funkcję marszałka sejmiku relacyjnego województwa sandomierskiego w Opatowie; posłował na sejm warszawski 1664/5 r., na którym wystąpił w obronie Jerzego Lubomirskiego, oraz na sejm 1665 r. Po jego zerwaniu posłował od szlachty sandomierskiej do króla Jana Kazimierza, ponownie opowiadając się po stronie Lubomirskiego. Na pierwszym sejmie 1666 r. wystąpił jako przywódca opozycji antykrólewskiej, żądając restytucji Lubomirskiego i protestując przeciw obecności w Rzeczypospolitej posła francuskiego de Bonzy’ego. Walczył w szeregach wojsk Lubomirskiego przeciwko hetmanowi Janowi Sobieskiemu w bitwie pod Mątwami; 31 VII 1666 jako plenipotent rokoszanina podpisał traktat w Łęgonicach.
Posłował na wszystkie trzy sejmy 1668 r.; podczas sejmu elekcyjnego (1669) zażądał ekskluzji kandydata francuskiego Ludwika Kondeusza; uchodził za rzecznika elekcji księcia neuburskiego Filipa Wilhelma, ostatecznie poparł jednak Michała Korybuta Wiśniowieckiego. Posłował na pierwszy sejm 1670 r., podczas którego, na bankiecie, wyprawionym przez referendarza koronnego Jana Dobrogosta Krasińskiego, został raniony szablą przez podsędka drohickiego Jana Skolimowskiego, którego oskarżył o sprzedajność na rzecz Francji; otrzymał wówczas „trzy cięcia w głowę na sześć szwów, tak że mu całe ucho zwisło na płacie skóry”.
W 1672 r. działał w prokrólewskiej konfederacji gołąbskiej, odznaczając się wrogością wobec malkontentów, a szczególnie prymasa Mikołaja Prażmowskiego; również na sejmie pacyfikacyjnym 1673 r. wyróżniał się jako nieprzejednany przeciwnik malkontentów, żądając zwołania pospolitego ruszenia szlachty i poprowadzenia jej do zbrojnej rozprawy z przeciwnikami króla. Po śmierci Michała Korybuta poparł kandydaturę Jana Sobieskiego; w następnych latach działał głównie na sejmiku województwa sandomierskiego, posłował na sejmy 1681 i 1688 r. W 1688 r. został mianowany kasztelanem połanieckim. Jako senator przeszedł całkowicie na stronę Sobieskiego, ale jedynie wyjątkowo uczestniczył w pracach senatu. Zmarł przed czerwcem 1696 r.
