Dworem kierował marszałek dworu, a jego bezpośrednim zastępcą był podkomorzy. Zastępował on marszałka, a nawet organizował audiencje, przedkładał monarsze prośby i petycje, które mu przekazano. Zajmował się także faktyczną organizacją dworu i to od niego zależał spokój i bezpieczeństwo w apartamentach królewskich. W związku z tym musiał stale towarzyszyć władcy, zarówno w podróżach, jak i podczas wypraw wojennych. Stały dostęp do monarchy pozwalał mu stać się oficjalnym faworytem królewskim. Tak było w przypadku podkomorzego Adama Kazanowskiego, który miał olbrzymi wpływ na Władysława IV. Dlatego też zabiegano o przychylność podkomorzego, a sam urząd należał do najbardziej pożądanych.
Za rządów Stefana Batorego, kiedy to łożniczy zaczęli tytułować się podkomorzymi, właściwy podkomorzy tytułował się podkomorzym najwyższym (supremus succamerarius).
