Potocki Jan (zm. 1675) wojewoda bracławski, pułkownik królewski. Uczył się w Szkołach Nowodworskich i Uniwersytecie Krakowskim, następnie odbył długą podróż po Europie Zachodniej, w r. 1646 spotkał się w Brukseli z Janem i Markiem Sobieskimi. Po powrocie do Rzeczpospolitej wziął udział w wyprawie zborowskiej 1649, beresteckiej 1651 i kampanii żwanieckiej 1652. Podczas wojny polsko-rosyjskiej Potocki dostał się do niewoli w bitwie z siłami rosyjsko-kozackimi pod Gródkiem w r. 1655, po dwóch miesiącach został uwolniony przez Bohdana Chmielnickiego dzięki interwencji wojewody bracławskiego Piotra Potockiego, który osaczył hetmana kozackiego pod Jezierną. W l. 1656-7 uczestniczył w walkach przeciw ze Szwedami, a w r. 1658 broniąc pogranicza dostał się do niewoli tym razem mołdawskiej. Od r. 1663 miał urząd wojewody bracławskiego. Posiadał duże dobra na Podolu, w tym Buczacz, silnie ufortyfikowaną, ważną warownię kresową. W r. 1672 Potocki miał ze swoich posiadłości podolskich zaopatrzyć w prowiant fortecę w Kamieńcu Podolskim, jednak nie wywiązał się należycie z tej obietnicy danej królowi Michałowi Korybutowi. W tym roku Tatarzy i Turcy oblegli Buczacz, w którym schroniła się żona wojewody bracławskiego, Urszula z Daniłowiczów. Potocki prosił hetmana wielkiego koronnego Jana Sobieskiego o ratunek, jednak ostatecznie żadnych działań w tym kierunku nie podjęto, a Buczacz wytrwał do października i obronił się własnymi siłami. W r. 1673 koordynował działania wywiadowcze dla zdobycia informacji z terenów zajętych przez Turków. Wziął udział w wyprawie chocimskiej Sobieskiego w tym roku, potem z rozkazu hetmana miał prowadzić blokadę zajętego przez Turków Kamieńca i urządzać wypady na oddziały tureckie w pobliżu twierdzy. 16 I 1674 pobił oddział turecki wracający do twierdzy, dzięki temu zwycięstwu uzyskał znaczny rozgłos w Rzeczpospolitej. Wziął udział w elekcji Jana III.
