Wystawa „Primus inter pares” była opowieścią o Janie Sobieskim, jego rodzie i formacji, o wyprawach wojennych i karierze politycznej pełnej sukcesów, ale też nie wolnej od porażek, o pasjach i namiętnościach, ciętym poczuciu humoru i ulubionych rozrywkach, wreszcie o jego zainteresowaniach obejmujących najróżniejsze dziedziny wiedzy. Zaprezentowaliśmy go nie tylko jako zwycięzcę spod Wiednia czy autora listów do Marysieńki, chociaż przyznajemy, że w obu tych dziedzinach spisał się nadzwyczajnie. Jan Sobieski, którego przedstawiliśmy, to człowiek z krwi i kości, popełniający błędy, wpadający w gniew, pod koniec życia coraz bardziej zrezygnowany, nieodmiennie jednak szalenie interesujący i wyrastający ponad swoją epokę mecenas sztuk i nauk, utalentowany dowódca i strateg. Wystawa opowiadała również o legendzie  (nielubiącej półtonów i niedopowiedzeń), która wyniosła Jana Sobieskiego do panteonu bohaterów narodowych i utrwaliła jego obecność w kulturze ludowej czy popularnej. To Sobieskiego „życie po życiu”, wciąż aktualne i niezmiernie interesujące, znalazło również swoje miejsce na wystawie.