Grób Jana Heweliusza

W ramach realizacji interdyscyplinarnego programu badawczego od 1985 r. w prezbiterium tego kościoła prowadzono prace archeologiczne. Doprowadziły one m. in. do znalezienia płyty grobowej Heweliusza z czarnego marmuru, ufundowanej jeszcze za jego życia (w 1659 r.) oraz do odsłonięcia grobu astronoma i członków jego rodziny. Rezultaty tych badań wzbogaciły wiedzę o tej historycznej postaci. Na podstawie przeprowadzonych analiz ustalono na przykład, że Heweliusz za życia złamał nogę, która w kości strzałkowej zrosła się nieprawidłowo, chorował na gościec, co spowodowało zdeformowanie kciuków jego dłoni, miał rzadką obecnie w polskim społeczeństwie grupę krwi (AB). Poza tym posługiwał się tytułem Herr, przysługującym w tym czasie burmistrzom i rajcom miejskim (rajcą mianowano go w 1651 r.), a wraz z członkami swojej rodziny – znakiem korony polskiej na kartuszu herbowym. Ten ostatni element świadczy o tym, że ród Hewelcke uważał się za nobilitowany, mimo że nadanie szlachectwa przez króla Jana Kazimierza w 1660 r. nie zostało zatwierdzone przez sejm. Astronom pochowany został w drewnianej trumnie (o długości 190 cm, szerokości 45-73 cm), zbitej z desek, wyłożonej wewnątrz wykładziną zdobioną zapewne tiulem, na zewnątrz zaś złoconymi gwoździami o owalnych główkach, żelaznymi okuciami i zaopatrzonej w uchwyty. Na wieku trumny przytwierdzono klepsydrę. Ciało zmarłego ułożono głową na zachód, a dłonie złożono na miednicy. Wśród zachowanych elementów jego ubioru grobowego był wełniany pas sukienny i pasek skórzany. Do jego trumny być może wrzucono co najmniej jedną monetę. Według ówczesnej tradycji mieszczańskiej monety wkładano do grobów wypełniając symboliczny rytuał kupowania dóbr osób zmarłych.