Raczyński Aleksander (1822-1889) - w Galerii Portretu Osobistości Polskich pałacu wilanowskiego znajdują się namalowane przez niego portrety Aleksandra Fredry i gen. Macieja Rybińskiego. Urodzony we Lwowie kształcił się początkowo u Jana Maszkowskiego a potem do r. 1846 w Akademiach Sztuk Pięknych Wiednia i Monachium. Z tego okresu pochodzą jego humorystyczne rysunki z życia tamtejszej cyganerii artystycznej oraz autokarykatury (większość przechowywana obecnie w Bibliotece Ossolineum we Wrocławiu).
Ok. 1857 podróżował po Włoszech, po czym na stałe osiadł we Lwowie. Był bliskim przyjacielem Artura Grottgera i autorem tła pejzażowego kilku jego obrazów, za co Grottger odwdzięczył się malowaniem niektórych partii obrazów Raczyńskiego. Uprawiał głównie malarstwo portretowe, a przymuszony biedą nie stronił nawet od malowania z fotografii. Do najbardziej znanych dzieł, prócz wyżej wzmiankowanych, zaliczyć można: Portret Wincentego Pola (1862), Portret gen. Józefa Dwernickiego (1856-8), Portret Metropolity Grzegorza Jachimowicza (1865), Portret burmistrza lwowskiego Aleksandra Jasińskiego.
Pobocznym nurtem jego twórczości było malarstwo historyczne, religijne, rodzajowe, pejzażowe i akwaforta; dla opracowanego przez Hipolita Stupnickiego skrótu herbarza Kaspra Niesieckiego (Lwów 1855) rytował herby. Swe obrazy wystawiał rzadko. W Krakowie głównie w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w l. 1856-8 i w 1864 r. a we Lwowie w l. 1868, 1877, 1878 i 1881. W stolicy Galicji był ponadto współzałożycielem Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych i członkiem jego Komisji Artystycznej oraz dyrektorem Akademii Technicznej.
Zmarł we Lwowie 16 XI 1889 r.
