Romanowski Jan Karol h. Bożawola (zm. po 1683 r.), rotmistrz, podkomorzy chełmski, poseł na sejm. Prawdopodobnie od 1652 r. służył w armii koronnej. Uczestniczył w kampanii żwanieckiej (1653) i walkach z siłami kozacko-rosyjskimi na Ukrainie (1654). W okresie Potopu pozostał wierny Janowi Kazimierzowi; walczył w kampanii zimowo-wiosennej, w bitwie warszawskiej i wyprawie wielkopolskiej (1656), walkach z Siedmiogrodzianami Jerzego Rakoczego (1657), brał udział w pułku jazdy Jana Sobieskiego w oblężeniu Torunia (1658). Jesienią 1660 r. uczestniczył w kampanii ukraińskiej, walcząc w bitwach pod Cudnowem, Lubarem i Słobodyszczami. W latach 1661-3 wziął udział w konfederacji niepłatnego wojska. W 1662 r. został mianowany chorążym chełmskim, w 1664 po raz pierwszy posłował na sejm. W okresie rokoszu Jerzego Lubomirskiego opowiedział się po stronie króla Jana Kazimierza, walcząc 13 VII 1666 r. przeciw oddziałom rokoszan pod Mątwami.
Jeździł jako poseł na sejmy 1667, 1668 (wszystkie trzy), 1669 (elekcyjny, a prawdopodobnie również koronacyjny) i 1670 r. (wiosenny); w późniejszych latach bywał na sejmach jako przedstawiciel żołnierzy. W 1671 r. wziął udział w kampanii ukrainnej Sobieskiego; w grudniu, zaskoczony nagłym atakiem Kozaków Piotra Doroszenki, poniósł porażkę pod Trościańcem.
W sporze między Michałem Korybutem Wiśniowieckim a malkontentami opowiedział się po stronie władcy. 14 X 1672 r. podpisał prokrólewską konfederację gołąbską, ale już w listopadzie został oskarżony o działalność antykrólewską. 10-11 XI 1673 r. na czele chorągwi kozackiej walczył w bitwie chocimskiej, następnie uczestniczył w działaniach Mikołaja Hieronima Sieniawskiego w Mołdawii. Posłował na sejm elekcyjny (1674) i koronacyjny (1676) Jana III Sobieskiego, a także sejm grodzieński 1678/9 r. Jesienią 1674 r. wziął udział w walkach na Podolu i Ukrainie, uczestnicząc w zdobyciu Baru, Kalnika, Bracławia i Niemirowa. Od wiosny 1675 r. na czele chorągwi pancernej pułku królewskiego kontynuował walkę pod Pawołoczą, Szarogrodem i Czerniechowcami, w sierpniu brał udział w bitwie z Tatarami pod Lwowem. W 1676 r. awansował na podkomorzego chełmskiego. We wrześniu-październiku tego roku uczestniczył w obronie obozu pod Żurawnem. Podczas sejmu 1683 r. został obrany komisarzem do rozmów z Rosją, w pracach komisji nie wziął jednak udziału. Zmarł zapewne wkrótce po 1683 r.
