Jan III Sobieski podczas swego panowania (1674–1696) miał bardzo niewielu ludzi bezgranicznie sobie oddanych, wywodzących się, podobnie jak znaczna większość zwolenników króla, bynajmniej nie z magnaterii, tylko z zamożnej szlachty. Do takich zaufanych powierników i przyjaciół należał Marek Matczyński herbu …
Jan III Sobieski h. Janina (1629-1696), hetman wielki, marszałek wielki koronny, król polski. Był synem kasztelana krakowskiego Jakuba i Teofili z Daniłowiczów, prawnukiem hetmana wielkiego i kanclerza koronnego Stanisława Żółkiewskiego, młodszym bratem starosty krasnostawskiego Marka i starszym Katarzyny, żony Michała …
Przedstawiony w Panegiryku Trajana Pliniusza Młodszego ideał panującego ma odpowiednik w myśli Cycerona. Umożliwia ona zestawienia na prawach analogii domu, państwa i świata, w konsekwencji – zagadnienia polityczne i domowe oraz bezpieczeństwo państwowe ze stałością afektów. W przywołanym przez A.Ch. …
Wydaje się, że ze względu na ideał władcy sięgnięto w Wilanowie po znaną z wypowiedzi neoplatoników koncepcję „bliźniaczych Wenus” (Geminae Veneres). Można przypuszczać, że w kompozycji bramy informowały o tym aluzyjnie putta w typie zodiakalnych Bliźniąt umieszczone na postumencie Wenus. …
W programie wilanowskim połączono krytykę tyrana-Amora z prezentacją idealnego władcy: strażnika i mędrca. Jan III, kierujący się wyłącznie obiektywnymi prawdami rozumowymi, również sprawy polskie miał oceniać z perspektywy niebiańskiej rzeczpospolitej, której był poddanym. Miłość władcy i ojczyzny winna zapewnić dalszą …
Jedna z najsłynniejszych i najbardziej rzutkich „szarych eminencji” epoki, ten niezwykle uzdolniony filozof i naukowiec był wielkim admiratorem myśli Galileusza. Urodzony w Turynie w roku 1629, studiował najpierw w Awinionie i Lionie, po czym wyjechał do Rzymu. W roku 1661 …
Wojny polsko-tureckie w XVII wieku objawiły się na gruncie politycznym i gospodarczym nie tylko w sposób negatywny. Pozytywnym skutkiem było przenikanie się kultur, co zaowocowało przejęciem przez Polskę muzyki tureckiej. Na ziemiach polskich pojawiły się kapele janczarskie − typowe tureckie orkiestry …
Ze względów politycznych większe znaczenie, aniżeli pozornemu biegowi słońca po niebie, przypisano w programie wilanowskim astronomicznym obserwacjom. Cyceron za sens polityki uznał badanie „naturalnego ruchu i obiegu”, ażeby „widzieć drogi i zboczenia rządów”. W Wilanowie badania były prowadzone przez bibliotekarza …
François de Callières urodził się w Cherburgu, gdzie został ochrzczony 14 maja 1645 r. Jego ojciec Jacques był długoletnim zarządcą zamku hrabiego de Longueville. Z tą właśnie rodziną związał początkowo swą karierę François de Callières. W roku 1670 udał się w …
Zwycięstwo chocimskie Jana III odniesione w 1673 r. miało swój własny historyczny kontekst. Była nim nie tylko pamięć zwycięstwa nad Turkami hetmana wielkiego litewskiego Jana Karola Chodkiewicza w 1621 r., ale także i tradycja liturgiczna związana z wiktorią. Było nią …
Okoliczności wyboru Jana III na króla polskiego były diametralnie odmienne od tych, które towarzyszyły elekcji Michała Korybuta Wiśniowieckiego. Także i dlatego zapewne nie było potrzeby odwoływania się do cudownych okoliczności wyboru. Nie oznacza to jednak, że Jan III nie był …
Kalendarz, który ukazał się w 1676 r., a właściwie dołączony do niego Prognostyk z herbem Janina i obszerną, łacińską dedykacją „Jakubowi, najdostojniejszego, najpotężniejszego i niezwyciężonego Jana III, pana mojego pierworodnego syna” podpisana przez autora kalendarza i prognostyku, Jana Gostumiowskiego w …
Jakub Sobieski, wysyłając w 1645 roku na zagraniczne studia swych nastoletnich synów, Marka i Jana, w ojcowskiej instrukcji zalecał potomkom: „jeśliby który z was chciał się na lutni uczyć grać albo na jakim instrumencie, to i to na wolę waszą …
Złoczów, czerwonoruskie miasto nad Złoczówką (dopływ Bugu), odnotowane już w XV w., było dziedzictwem m.in. Sobieskich. W 1523 Zygmunt I nadał mu prawo magdeburskie, a rozwój związany był m.in. z osadnictwem ormiańskim. W latach dziewięćdziesiątych XVI w. dobra złoczowskie, liczące …
Po kilku latach mniejszej aktywności Polski w wojnie z Turcją, Sobieski zdecydował się na ponowny zwrot w stronę Austrii i Ligi Świętej. Jednak warunkiem do pełnego współdziałania z habsburskim sojusznikiem było uregulowanie sporu dotyczącego zajęcia księstw naddunajskich. Cesarz oba te …
Jan Sobieski był odważnym dowódcą wojskowym i bardzo odważnym politykiem. Wojskowy talent Sobieskiego uznali już współcześni, następnie podkreślali go teoretycy wojskowości na czele z Clausewitzem i historycy, słusznie zwracając uwagę na posuniętą aż do zuchwałości śmiałość na polu walki, np. …
Kluczowym komponentem sytuacji Rzeczypospolitej były jej stosunki z Rosją. Truizmem jest stwierdzenie rozgrywania się istotnego wątku wschodnioeuropejskiej polityki drugiej połowy XVII w. w trójkącie Istambuł – Moskwa – Warszawa. Znaczenie Moskwy dla skutecznego prowadzenia wojny z Turcją podkreślili sami sygnatariusze …
Możliwość rekonfiguracji niekorzystnego dla Rzeczypospolitej stanu rzeczy na jej południowo – wschodnich rubieżach przyniósł wybuch wojny w 1683 r., a szczególnie spektakularna Wiktoria Wiedeńska, o której wieści rozeszły się na Ukrainie, wywołując ferment. Zwycięstwa Sobieskiego pobudziły propolskie nastroje wśród Kozaków. …
Zmiana, która nastąpiła po wiktorii wiedeńskiej na ziemiach ukrainnych nienależących do Rzeczypospolitej już od pokoju w Żurawnie w 1676 r. lub rozejmu w Andruszowie w 1667 r., a po części nawet od rebelii Chmielnickiego w 1648 r., nie ograniczyła się …
Pierwsze wysiłki w celu zjednania Tatarów podjął Sobieski jeszcze pod Wiedniem, przyjmując ich unik w bitwie za dobrą monetę; dyplomatycznie kontynuował je po zwycięskiej bitwie. Od razu też ujawniły się charakterystyczne rysy tych kontaktów. W odniesieniu do wszczętych negocjacji, prowadzonych …
Jan III Sobieski bez wątpienia bardziej niż w sukces polskich wysiłków na kierunku tatarskim wierzył w powodzenie własnej polityki wołoskiej. Przedmiotem jej były dwa zależne w XVII w. od Turcji organizmy państwowe: naddunajskie Multany, określane dziś w geografii historycznej z …
Głównym i trwałym dążeniem Sobieskiego po Wiedniu stało się opanowanie jednego z księstw rumuńskich i osadzenie na jego tronie królewicza Jakuba. Zdecydowane pierwszeństwo miała tu Mołdawia: bliższa geograficznie od naddunajskich Multan, polityczne słabsza i akceptowana jako polska zdobycz przez Habsburgów, …
Zrealizowanie przez Sobieskiego celu wołoskiego przyniosłoby siłą rzeczy realizację konstytucyjnego celu wojny postawionego przez Sejm, w którym król obok izby poselskiej i senatorskiej był jednym ze stanów – rekuperacji utraconych ziem z kluczowym Kamieńcem Podolskim. Turcy nie mogliby się utrzymać …
Wojna jest kontynuacją polityki, prowadzonej innymi środkami. W wypadku powiedeńskiej polityki Sobieskiego, ta maksyma Clausewitza jest wyjątkowa trafna. W trakcie wojny prowadzonej od 1683 r. polityka była obecna na każdym jej poziomie, nie tylko wyznaczała strategię, ale odgrywała wiodącą rolę …
Niegasnąca sława i popularność, jaką cieszył się Jan III w Polsce, sięgnęła także Gdańska i znalazła odzwierciedlenie m.in. w tutejszym złotnictwie. Spod ręki lokalnych mistrzów wychodziły przedmioty, na których uwieczniano monarchę i jego czyny. Obok reprezentacyjnych tac ze sceną triumfu …
Jan Heweliusz, wybitny astronom gdański, w roku 1639 umieścił obserwatorium astronomiczne na dachach swoich kamienic (przy skrzyżowaniu dzisiejszych ulic Korzennej i Heweliusza). Miał w nim wiele instrumentów, z których cześć sam zbudował i ozdobił. To jedno z najlepiej wyposażonych w …
Już w czasie sejmu 1683 r., który przygotowywał państwo do wojny z imperium osmańskim, stwierdzono konieczność podjęcia współpracy z Kozakami „bez których wojny tureckiej przedsiębrać trudno”. Echa wyprawy Stefana Kunickiego na Mołdawię z przełomu 1683 i 1684 r. sprawiły, iż …
Na początku lat 70. XVII w. pogorszyły się znów stosunki polsko-kozackie. Podczas gdy Rzeczpospolita postawiła na wiernego jej Michała Chanenkę, oddając mu w 1670 r. buławę hetmańską nad Kozaczyzną, popularny wśród Kozaków Piotr Doroszenko poszukał znów protekcji turecko-tatarskiej. Skłóconej wewnątrz …
Irena Komasara słusznie kiedyś określiła Jana Sobieskiego mianem miłośnika ksiąg. W bogatym księgozbiorze królewskim, w którym znajdowało się ponad 140 dzieł literackich, przeważała – jak w innych polskich dawnych kolekcjach – literatura klasyczna, bogato była reprezentowana literatura francuska i włoska, …
Od czasów kiedy Fenicjanie wymyślili pieniądz, budzi on w ludziach najgorsze instynkty, a droga do jego zdobycia bywa bardzo kręta. Zdobyte dzięki niemu powodzenie szybko mija, a upadek często bywa bolesny. Czerwonoruski (część źródeł twierdzi, że pochodził spod Torunia) Żyd, …
Wędliny z Kulikowa cieszyły się i cieszą wśród Lwowian takim poważaniem jak w Krakowie wędliny z nieodległych Liszek. Czysto wieprzowa, mocno czosnkowana, przyprawiona majerankiem i grubo mielonym pieprzem kiełbasa kulikowska jest zaprzeczeniem wszystkiego, co koszerne lub halal. A przecież wśród …
Pochodził z Wrocławia. Urodził się zapewne w roku 1630. Od 1681 r. piastował urząd nadwornego budowniczego Jana III. Tytułu tego używał w 1686 r., kiedy w katedrze na Wawelu chrzcił swą córkę Annę (z zapisu metryki wynika, że jego żona …
Potężny ród Tęczyńskich, jeden z najmożniejszych i najgodniejszych w ziemi krakowskiej, zszedł z historycznej sceny nagle i bez ostrzeżenia. Mając trzech synów, Jan Magnus Tęczyński, wojewoda krakowski, śmiało patrzył w przyszłość, ale wyroki boskie były bezwzględne. W 1629 r. w …
Wieś Czemierniki w lubelskiem, wzmiankowana w dokumentach z lat 1325–1327, w roku 1509 mocą przywileju Zygmunta I Starego dla Mikołaja Firleja, kasztelana krakowskiego i hetmana wielkiego koronnego, została przekształcona w miasto na prawie magdeburskim. Cotygodniowe targi, dwa jarmarki, położenie na …
Dekoracja rzeźbiarska wilanowskiej willi i ogrodu króla Jana III Sobieskiego była w świetle źródeł archiwalnych z końca XVII i XVIII w. jednym z największych i bez wątpienia najciekawszych takich zespołów w Rzeczypospolitej i Europie Środkowej. Niemniej okoliczności jej powstania, miejsce …
Adam Adamandy Kochański urodził się 5 sierpnia 1631 r. na ziemi dobrzyńskiej. Uczęszczał do szkół jezuickich w Toruniu, gdzie przeszedł podstawowy kurs matematyki i odkrył swój nieprzeciętny talent do jej uprawiania. Do zakonu jezuitów wstąpił w Wilnie 24 sierpnia 1652 …
Osoby służące w wojsku w epoce staropolskiej nie mogły uczestniczyć w obradach sejmowych. Prawo dopuszczało jednak możliwość, aby żołnierze armii zawodowej przysyłali na sejmy walne swoje deputacje, które mogły przedstawić żądania wojska, jednak bez możliwości czynnego uczestnictwa w obradach. Takie …
Znakomity historyk dziejów nowożytnych Polski Władysław Konopczyński pisał w 1921 r.: Do kogo z nas Polaków w wieku młodocianym nie przemówi ten z epopei hetman-król, Polonus pancerny, wąsaty, kontuszowy i tak cudownie kolorowy, kogo nie oczaruje chrzęstem zbroi, skinieniem buławy, …
Wydarzenie tej rangi, co koronacja królewska wymagała odpowiedniej oprawy ze strony tak dworu królewskiego, jak i miasta-gospodarza ceremonii. Od XVI w. zgodnie z modą przybyłą z renesansowych Włoch, w Krakowie posługiwano się tzw. emblematami, czyli erudycyjnymi zestawieniami w jednej kompozycji …
Uroczystość koronacji, jej ceremoniał oraz reprezentacyjna oprawa, łącznie ze strojem bohatera i dekoracją gmachów, interesowała dawnego czytelnika. Oczekiwał od sprawozdawcy szczegółów odnoszących się do osób i wydarzeń, z których potrafił odczytać zakodowane treści dotyczące rzeczywistej powagi bohaterów fety i rangi …
Śmierć Jana III (17 VI 1696) obiegła całą Europę, budząc wspomnienie o wielkich triumfach polskiego króla i lęk o przyszłość Kościoła. W Rzeczypospolitej Sobieskiego uczczono ceremonią, opisaną w dwustronicowej efemerydzie prasowej zatytułowanej Relacja pogrzebowa deponowanego ciała S.P. Króla I.M. Jana …
Constantin (Costache) Negruzzi (1808 – 1868), rumuński poeta, pisarz, tłumacz i polityk, przeszedł do historii literatury rumuńskiej jako ojciec romantycznej noweli historycznej i listów. W 1846 roku, w czasopiśmie Almanahul de învăţătură, Negruzzi opublikował nowelę Sobieski i Rumuni, nawiązującą do …
Do uczestników wyprawy Jana III Sobieskiego pod Wiedeń należał Mikołaj Dyakowski, żołnierz i królewski dworzanin, znany przede wszystkim jako autor pamiętnika zatytułowanego Summaryusz okazyi wiedeńskiej. Tekst napisany został w drugiej dekadzie XVII wieku. Wydano go drukiem po raz pierwszy w …
Wiktoria wiedeńska odbiła się szerokim echem w całej Europie i przyniosła Janowi III Sobieskiemu ogromną sławę. Oczywiście król znany był poza granicami Rzeczypospolitej już wcześniej i cieszył się opinią świetnego wojownika, ale wydarzenia z września 1683 roku na nowo zdefiniowały …
Wspominając związki pomiędzy Janem III i jego rodziną a Szkocją, zwykle mamy na myśli małżeństwo wnuczki króla, Marii Klementyny, z Jakubem Stuartem, Starszym Pretendentem. Przyczyniło się ono z pewnością do ożywienia zainteresowania Rzeczpospolitą i rodem Sobieskich wśród tych jej mieszkańców, …
Znakomity austriacki historyk i literaturoznawca polsko-węgierskiego pochodzenia urodził się w Wiedniu 21 marca 1889 r. Na tamtejszym uniwersytecie studiował prawo, które rychło porzucił dla historii. Zgłębiał ją na uczelniach szwajcarskich i niemieckich, specjalizując się w genealogii. Pierwszą pracę z tego …
Schyłek lat 80. XVII w. to czas wielkich przetasowań i wielkich rozczarowań w dziejach Rzeczypospolitej i jej władcy, Jana III Sobieskiego. Król po nieudanej kampanii mołdawskiej i zawarciu niekorzystnego pokoju z Moskwą (tzw. traktat Grzymułtowskiego – oba wydarzenia w 1686 …
Jednym z przełomowych momentów w życiu Jana Sobieskiego było bezkrólewie po abdykacji Jana Kazimierza (1668–1669). Ustępujący król szykował miejsce dla upatrzonego francuskiego następcy – skoro kilka lat wcześniej w ogniu walk z rokoszanami Jerzego Sebastiana Lubomirskiego zniweczony został plan elekcji …
Bernard O`Connor, irlandzki lekarz, który sam nie pożył zbyt długo (zmarł w 1698 r. w wieku 33 lat), niezbyt długo też przebywał w Polsce. Przybył tu w końcowych latach panowania Jana III – w roku 1694 – i wyjechał już …
W ostatnich latach życia króla Jana III jego zdrowie stopniowo się pogarszało i wiele było dolegliwości, które doprowadziły 17 czerwca 1696 r. do śmierci monarchy. Po przeprowadzonej nazajutrz autopsji określono bezpośrednią przyczynę zgonu jako niewydolność nerek. Kilkanaście dni później pojawił …