Wojciechowski Jarosław (1874-1942) – był warszawskim architektem i konserwatorem zabytków, podobnie jak jego ojciec Konstanty. Studiował w Petersburgu w Instytucie Inżynierów Cywilnych w latach 1893-1899. Po powrocie do Warszawy pracował w biurze projektowym ojca, lecz wkrótce otworzył własne i prowadził je do 1911 r. Wtedy to został architektem przy Kurii Diecezjalnej Kujawsko-Kaliskiej i funkcję tę pełnił do 1923 r. W 1915 r. powołano go do Rady Artystycznej m. st. Warszawy. W latach 1918-19 był najpierw referentem, a następnie naczelnikiem Wydziału Zabytków w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Od 1919 do 1939 r. wykładał konserwację zabytków na Politechnice Warszawskiej. Zaprojektował kościół św. Elżbiety we Lwowie i budynek Szkoły Handlowej w Łodzi, w czasie I wojny światowej inwentaryzował warszawskie zabytki. Dokonał analizy archeologicznej i artystycznej kamienicy książąt mazowieckich w Warszawie, prowadził prace konserwatorskie przy kamienicy Baryczków na Rynku Starego Miasta, kościele św. Jakuba w Sandomierzu, a w latach 1922-29 w pałacu w Wilanowie. Był członkiem Towarzystw: Naukowego Warszawskiego i Opieki nad Zabytkami Przeszłości.
