Dupont (właściwie le Masson) Filip (ok. 1650-po 1726), artylerzysta, dyplomata w służbie Jana III Sobieskiego, pamiętnikarz. Po przybyciu do Polski służył w artylerii koronnej pod komendą hetmana Jana Sobieskiego. Uczestniczył w walkach z Turkami i Tatarami w l. 1673-1676; w bitwie wiedeńskiej 12 IX 1683 r. kierował ogniem 6 polskich dział. Po bitwie wyruszył do Krakowa, przywożąc królowej Marysieńce relacje o zwycięstwie. Wypełniwszy zadanie pospiesznie wrócił do armii polskiej, by w październiku wziąć udział w drugiej, zwycięskiej bitwie pod Parkanami i walkach o Ostrzyhom. Dzięki zasługom wojskowym na sejmie 1685 r. otrzymał indygenat. W następnym roku wyruszył przy boku monarchy na wyprawę mołdawską, w 1687 udał się do trzymanego przez Turków Kamieńca Podolskiego – formalnie w celu prowadzenia pertraktacji o wymianę jeńców, faktycznie – dla rozpoznania systemu fortyfikacyjnego twierdzy. Jego akcja zakończyły się niepowodzeniem, a schwytany przez tureckiego paszę Dupont spędził pięć miesięcy w więzieniu. W następnych latach jeździł w misjach dyplomatycznych do Berlina, Wersalu, Sztokholmu, Kopenhagi i Dunkierki. Od 1694 r. przebywał stale przy boku monarchy, był również obecny przy jego śmierci, sporządzając opis tego wydarzenia. Pozostał w służbie Marysieńki Sobieskiej, przewożąc należące do niej złoto do Francji, a po jej śmierci w 1717 r. przewiózł ciało zmarłej do Polski. Ostatnie lata życie spędził we Francji, gdzie spisał pamiętniki z czasów pobytu w Rzeczypospolitej. Odnalezione w 1838 r. w Prowansji przez Edwarda Raczyńskiego, doczekały się wydania w 1885 r. przez Ignacego Janickiego.
