W burzliwym dla Warszawy okresie na przełomie XVIII i XIX wieku żył i pisał Gerard Maurycy Witowski, publicysta, poeta i tłumacz. Niewiele o nim wiadomo – był zapewne szlachcicem, urodził się w 1787 roku. W roku 1810 studiował ekonomię w Paryżu, wtedy też wydał przetłumaczoną przez siebie na polski Szkołę żon Moliera, a potem Dwóch zięciów Etienne’a. W Warszawie przez dłuższy czas pracował w Komisji Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, następnie był asesorem w Komitecie Starozakonnych. Sztuki w jego tłumaczeniu grywano w warszawskich teatrach.
W latach 1816-1821 należał do zespołu redakcji „Gazety Warszawskiej”, na łamach której publikował cykl felietonów Pustelnik z Krakowskiego Przedmieścia, czyli charaktery ludzi i obyczajów. Wzorował się przy tym, niekiedy nawet ograniczając się tylko do tłumaczenia, na cyklu francuskiego publicysty Victora Etienne’a Jouy’a, piszącego pod pseudonimem Pustelnika paryskiego. Nie ukrywał wcale swojej inspiracji. „Dostało mi się do ręki dzieło, pod tytułem: L’heremite de la Chaussée d’Antin, pełne wesołości tak zgodnej z moim charakterem – pisał w fikcyjnym życiorysie swojego Pustelnika warszawskiego – Piękny to jest zapewne urząd, myślałem sobie, być redaktorem takiego pisma! – A czemuż bym nie miał być nim, rzekłem, tu w Polsce, jak jest nim autor wzmiankowany we Francji? Nie jest żem Pustelnik tak dobrze jak kto inny?” Jouy z kolei, o czym Witowski prawdopodobnie nie wiedział, opierał się na podobnych artykułach z angielskiego „Spectatora”.
