wojewoda – do XIV w. jeden z najwyższych dostojników w dawnej Polsce, posiadający szeroką władzę, niekiedy zagrażający pozycji władcy. Wojewoda stał na czele hierarchii urzędów ziemskich, zasiadał w senacie. Z czasem jego władza została znacznie ograniczona do dowodzenia pospolitym ruszeniem, sądownictwa nad ludnością żydowską i ustalania cen maksymalnych na towary wytwarzane w miastach (taksy wojewodzińskie).
