Kochanowski Piotr h. Korwin (zm. ok. 1689), kasztelan czechowski. Był synem podstarościego radomskiego Andrzeja i Anny z Żeleńskich. W młodości studiował w Orleanie i Padwie, w 1652 r. został sekretarzem królewskim. W okresie Potopu szwedzkiego przeszedł na stronę Karola X Gustawa, podobnie jednak jak reszta szlachty wkrótce powrócił do obozu Jana Kazimierza.
W 1669 r. został starostą radomskim; w tym samym roku uczestniczył jako sekretarz w poselstwie podkanclerzego Andrzeja Olszowskiego do Wiednia, wysłanym w celu omówienia małżeństwa króla Michała Korybuta Wiśniowieckiego z arcyksiężniczką Eleonorą Marią Józefą. Po powrocie do kraju jeździł w poselstwie do prymasa Mikołaja Prażmowskiego, zapraszając go na ślub Michała Korybuta; niegrzeczna odmowa arcybiskupa doprowadziła do skandalicznego konfliktu, głośnego w całej Rzeczypospolitej. Na sejmie jesiennym 1670 r. Kochanowski przeprosił wprawdzie obrażonego prymasa, pozostał jednak nadal jego przeciwnikiem. W tym samym roku został krajczym królowej Eleonory.
W latach 1670 i 1672 posłował na sejmy z województwa sandomierskiego. Po początkowym okresie przychylności wobec Michała Korybuta przeszedł na stronę jego przeciwników (być może z powodu otrzymanych, a następnie, po protestach stronników Prażmowskiego, odebranych królewszczyzn Suchej i Suchej Woli) i wspólnie z innymi malkontentami podpisał 1 VII 1672 r. w Warszawie antykrólewską konfederację; domagał się zawarcia przymierza z Francją, a nawet „wcielenia Królestwa Polskiego do Królestwa Francuskiego”. Znalazł się wówczas w bliskim otoczeniu hetmana Jana Sobieskiego. Swym postępowaniem wzbudził wrogość wiernej królowi szlachty, przez co na zjeździe w Gołębiu jesienią 1672 r. w obawie o życie musiał uciekać z koła rycerskiego. Uczestniczył w elekcji Jana III. Zapewne w nagrodę za profrancuskie sympatie został mianowany w 1679 r. kasztelanem czechowskim. Zmarł przed 13 X 1689 r.
