Koniecpolski Stanisław h. Pobóg (po 1643-1682), starosta doliński, kasztelan krakowski. Był synem wojewody sandomierskiego Aleksandra i Joanny Barbary z Zamoyskich, wnukiem hetmana wielkiego koronnego i kasztelana krakowskiego Stanisława Koniecpolskiego oraz kanclerza wielkiego koronnego Tomasza Zamoyskiego, prawnukiem hetmana i kanclerza wielkiego koronnego Jana Zamoyskiego. Podczas rokoszu Jerzego Lubomirskiego znalazł się w obozie prokrólewskim, w 1667 r. walczył w kampanii podhajeckiej, w starciach z Kozakami Piotra Doroszenki dowodząc oddziałem 700 koni jazdy i osłaniając siły główne Jana Sobieskiego; obronił wówczas przed Tatarami Tarnopol, a następnie rozbił czambuł tatarski pod Kopyczyńcami. Uczestniczył w wyprawie bracławskiej 1671 r., w kampanii 1673 r. zdobył Jazłowiec, zajęty w poprzednim roku przez Turków, a następnie pod komendą Dymitra Wiśniowieckiego walczył 11 XI w bitwie chocimskiej. W 1676 r. został oboźnym koronnym, w 1679 wojewodą podolskim, a w 1682 r. otrzymał najwyżniejszy spośród świeckich urzędów senatorskich – kasztelanię krakowską. Według rozpowszechnionych pogłosek ceną za kasztelanię miały być Brody i Podhorce, przekazane przezeń królewiczowi Jakubowi Sobieskiemu. Zmarł w 1682 r. W małżeństwa z Eugenią Katarzyną Wiśniowiecką, córką hetmana Dymitra, nie miał potomstwa.
