Angielski pisarz i mąż stanu, urodzony w marcu 1641 roku jako drugi syn Edwarda Hyde, hrabiego Clarendon. W roku 1661 został wysłany jako nadzwyczajny poseł do króla Francji Ludwika XIV. W roku 1676 przybył jako ambasador do Polski, skąd później wyjechał do Wiednia, a następnie do Nijmwegen, by wziąć udział w kongresie pokojowym. O jego przybyciu do Polski tak pisze pamiętnikarz Philippe Dupont: "Do Lwowa przybyli też markiz de Bethune i milord Hyde, którzy zamierzali przyłączyć się do króla. Byli oni ambasadorami: jeden Francji, drugi Anglii. Ten ostatni był szwagrem króla Jakuba, gdyż siostra milorda była pierwszą żoną tego króla. Hyde nie znając się zupełnie na obyczajach Turków i Tatarów sądził, że wystarczy wysłać herolda do obozu nieprzyjacielskiego, by uzyskać pozwolenie na przedostanie się do oblężonych. Na próżno próbowano go odwieść od tego zamiaru, niestosownego zwłaszcza wobec Tatarów. Wysłał on swego herolda wraz ze wspaniałą świtą sześciu Wołochów i z tłumaczem, którego dał mu książę Radziwiłł. Nieszczęśnicy zostali pochwyceni przez Tatarów całkowicie obojętnych na wszelkie wyjaśnienia herolda. Ścięto im wszystkim głowy i zaniesiono je seraskierowi, by otrzymać w zamian zwyczajową nagrodę, czyli złoty dukat za każdą głowę".
Lawrence Hyde otrzymał w roku 1682 godności hrabiego Rochester, wicehrabiego Hyde of Kenilworth i barona Wotton Basset. W roku 1685, gdy Jakub II został królem Anglii, Hyde otrzymał stanowisko Lorda Skarbnika. Po wylądowaniu Wiliama księcia Orange w Anglii, Hyde opowiadał się za negocjacjami z najeźdźcą. Później sprzeciwiał się koronacji Wiliama, gdy jednak ta doszła do skutku, dość szybko pogodził się z nową władzą i znów pełnił ważne funkcje w państwie. Zmarł 2 maja 1711 roku.
