Marconi Henryk (1792-1863) – przyjechał do Polski by wykończyć pałac w Dowspudzie koło Suwałk wynajęty przez jego właściciela gen. Ludwika Paca. Do Włoch już nie powrócił, odwiedził je tylko w 1857 r. a karierę architekta rozwinął w Królestwie Polskim. Wkrótce po zakończeniu prac w Dowspudzie włączył się w życie polityczne Kongresówki. Był radcą budowlanym, następnie wszedł do Rady Ogólnej Budowniczej przy Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych i Rady Wychowania Publicznego Królestwa Polskiego. Wykładał w 1824 r. w Szkole Inżynierii Dróg i Mostów przy Uniwersytecie Warszawskim a w l. 1851-8 w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych. Walczył w powstaniu listopadowym a w czasie powstania styczniowego zasilił w 1863 r. skarb narodowy sumą 1 tys. rubli w srebrze. W Wilanowie zaprojektował w 1836 r. mauzoleum Aleksandry i Stanisława Kostki Potockich, przebudował pałacowe bibliotekę i kaplicę, pozostawił też projekt przebudowy kościoła św. Anny. Tamże w 1845 na zlecenie Augusta i Aleksandry Potockich zaadaptował dawną ujeżdżalnię na szpital św. Aleksandra. Działał jednak głównie w Warszawie, gdzie dla gen. Paca przebudował pałac Radziwiłłów przy ul . Miodowej 15, zaprojektował pałac Branickich przy ul. Nowy Świat 18 i budynek Hotelu Europejskiego na Krakowskim Przedmieściu 13, nadzorował od 1852 r. budowę wodociągów, kościołów św. Karola Boromeusza przy ul. Chłodnej i Wszystkich Świętych na placu Grzybowskim. Uznawany jest za jednego z najwybitniejszych architektów działających w Polsce w poł. XIX w.
