Louis-Antoine Caraccioli, XVIII-wieczny pisarz francuski, urodził się w 1719 r. w Paryżu. Swój talent pisarski rozwijał w trakcie studiów w Mans. Wiele podróżował, między innymi do Włoch, Niemiec i Polski. Był człowiekiem o przyjemnym usposobieniu, wrażliwym i otwartym, co pozwalało mu cieszyć się powszechną sympatią otoczenia.
Wśród pism autorstwa Caraccioli znajdziemy również takie, które są inspirowane pobytem w Rzeczypospolitej. Wielce ciekawa jest analiza sytuacji w Polsce, jej przeszłości i prognoz na przyszłość, którą Caraccioli zawarł w książce La Pologne. Telle qu'elle a été, telle qu'elle est, telle qu'elle sera (Polska. Jaka była jest i będzie). Spoglądając w przeszłość i obserwując teraźniejszą sytuację w XVIII-wiecznej Polsce, autor zauważa wiele niedociągnięć w polityce i strukturze społecznej, które działają na niekorzyść narodu. „Nie popełni błędu, gdy się powie, że dla Polski byłoby lepiej, gdyby miała mniej szlachty, a posiadała za to kupców, rzemieślników i robotników. Brak manufaktur i rzemieślników powoduje prawdziwą szkodę”.
W trakcie swego pobytu w Polsce Louis-Antoine Caraccioli otrzymał posadę guwernera u Wacława Rzewuskiego. Miał zadbać o gruntowną edukację dzieci hrabiego. Swemu pracodawcy poświęcił dzieło biograficzne La vie du comte Wenceslaw Rzewuski. Wojewoda podolski, hetman wielki korony i kasztelan krakowski był również wielbicielem literatury i pisarzem. W 1758 r. jako pierwszy napisał w ojczystym języku, pozbawionym wtrąceń z łaciny, dramaty z dziejów Polski Żółkiewski i Władysław pod Warną, które ukazały się wraz z jego komediami Dziwak i Natręt pod nazwą Zabawki wierszem polskim Józefa Rzewuskiego. Był propagatorem kultury francuskiej na ziemiach polskich.
