Kochański Adam Adamandus herbu Lubicz (1631-1700), jezuita, konstruktor machin i zegarów, matematyk. W 1652 r. wstąpił do zakonu jezuitów w Wilnie, następnie (w wyniku konfliktów z przełożonymi) wielokrotnie zmieniał miejsca pobytu, przebywając w Würzburgu, Moguncji, Bamberdze, Florencji, Pradze, Ołomuńcu i Wrocławiu. W 1679 r. na prośbę króla Jana III przybył do Warszawy, aby pełnić obowiązki nauczyciela jego najstarszego syna Jakuba. Do 1686 r. uczył matematyki w kolegium jezuickim, następnie był kapelanem dworskim; co najmniej od 1685 r. nosił tytuł „matematyka królewskiego”, pełnił również obowiązki królewskiego bibliotekarza. W swoich pracach zajmował się m.in. językiem uniwersalnym, stenografią, encyklopedią wszechnauk, statyką, astronomią, chronometrią, kwadratami magicznymi, miarą powszechną, kwadraturą koła, perpetuum mobile, alchemią, interesował się również polityką. Dokonał wynalazków w dziedzinie zegarmistrzostwa (wahadło magnetyczne do zegarka kieszonkowego, sprężyna regulująca do wahacza kołowego). Utrzymywał kontakty (listowne lub osobiste) z wieloma uczonymi, m.in. z matematykami Kasprem Schottem i Atanazym Kircherem, astronomem Janem Heweliuszem oraz filozofem i matematykiem Gottfriedem Leibnizem. W 1696 r. opuścił Polskę i zamieszkał w Cieplicach, gdzie zmarł 19 V 1700 r.
© Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie
Silva Rerum