Silva Rerum Motowidło Jan h. Prus ( zm. 1673) pułkownik, hetman nakaźny kozacki. Rodzina Motowidłów przeniosła się w XVII w. z Wielkiego Księstwa Litewskiego do ziemi sanockiej. W bitwie pod Korsuniem w r. 1648 dostał się do niewoli tatarskiej, następnie został sprzedany Turkom i spędził 18 lat jako wioślarz na galerach. Prawdopodobnie w r. 1666 kawalerowie maltańscy zaatakowali flotę turecką, Motowidło zorientowawszy się, że nadarzyła się szansa odzyskania wolności namówił współtowarzyszy – galerników do wystąpienia przeciw załodze tureckiej. Uwolniony wrócił do Rzeczypospolitej i ponownie zaciągnął się do wojska.
Zapewne w kampanii letniej 1671 dowodził pułkiem Kozaków na służbie polskiej. Jego pułk w składzie grupy dowodzonej przez Jerzego Wołodyjowskiego, stacjonował jesienią tego roku w Chreptiowie. W r. 1672 jako hetman nakaźny zastępował hetmana prawobrzeżnego Michała Chanenkę, poniósł wówczas klęskę w starciu z Tatarami. W tym roku był rotmistrzem chorągwi kozackiej, podczas oblężenia przez Turków Kamieńca Podolskiego część jego chorągwi stanowiła załogę Starego Zamku. Wojsko doceniało postawę Motowidły, podkreślając jego „odwagę osobliwą”. W połowie października 1673 hetman wielki koronny Jan Sobieski prowadząc armię pod Chocim, polecił Motowidle zgromadzić łodzie i czółna do budowy mostu łodziowego przez Dniestr. Być może on też kierował tą budową. W bitwie pod Chocimiem oprócz swojej chorągwi Motowidło dowodził także oddziałem zebranym z ciurów obozowych. Jako pierwszy zaatakował szańce tureckie, był to atak przedwczesny, reszta wojska nie osiągnęła jeszcze gotowości i choć jego żołnierze wdarli się na wały, zostali odparci. Motowidło, zużywszy wszystkie strzały, zginął podczas tego ataku. Postać Motowidły występuje w powieści Henryka Sienkiewicza „Pan Wołodyjowski”.