Silva Rerum Wcześniej od Marywilu, w podstołecznej wsi Pólkowo powstała inna rezydencja królowej Marii Kazimiery, zwana Marie Mont (góra Marii), wkrótce spolszczona na Marymont. Ten malowniczy, położony wśród starych dębów, niewielki pałacyk, a właściwie letni pawilon rozrywkowo-wypoczynkowy, zbudował w latach 1691–1696 Tylman z Gameren, z inicjatywy Jana III. Była to, rozciągająca się na wysokiej skarpie wiślanej, piętrowa, centralna budowla na planie kwadratu, nakryta dachem namiotowym z ozdobną banią. Piano nobile znajdowało się na piętrze, a wszystkie elewacje pałacyku zostały jednakowo ukształtowane za pomocą ram i pseudopilastrów. Pałacyk marymoncki, służący wyłącznie prywatnej stronie życia rodziny królewskiej, pełnił zarazem funkcję pawilonu myśliwskiego Jana III. W 1727 r. rezydencję odkupił od Sobieskich August II Mocny, który dokonał jej gruntownej przebudowy i założył tu duży zwierzyniec. Zarówno August II, jak i jego syn – późniejszy August III – zjeżdżali tu często, traktując Marymont jako pałacyk myśliwski w czasie organizowanych polowań w Lesie Bielańskim i w Puszczy Kampinoskiej
Najwcześniejszy widok tej budowli rejestruje akwaforta, zamieszczona w dedykowanym Augustowi II dziele Christiana Heinricha Erndtla Warsavia physice illustrata, sive de aëre, aquis, locis et incolis Warsaviae... (Dresdae 1730), ukazująca rezydencję Marii Kazimiery w pewnym oddaleniu, jeszcze przed przebudową dokonaną przez Wettyna. Rysunek przygotowawczy do sztychu wykonał, najprawdopodobniej z natury, Johann Samuel Mock (ok. 1687–1737), malarz i miniaturzysta na królewskim dworze w Warszawie, do której przybył w 1723 r. Rytował kompozycję augsburczyk Moritz Bodenehr (1665–1748), pracujący dla saskiego dworu w Dreźnie.
Istnieje jeszcze kilka rysunków Marymontu, zachowanych w Saskim Krajowym Archiwum Głównym w Dreźnie, lecz są one mniej dostępne aniżeli nie pozbawiona wdzięku i swobodna w kompozycji grafika Bodenehra. Spotyka się ją stosunkowo często w zbiorach polskich, bądź w formie ilustracji sensu stricto w druku Erndtla, bądź w formie luźnej, wyjętej zeń tablicy.