Pigwa

Owoc ten pojawia się na fasadach wilanowskiego Pałacu wielokrotnie, często tworząc parę z owocem granatu (por. artykuł na ten temat). Również „owocowe kolumny” są ozdobione pigwami o dużych liściastych kielichach. Dwa takie kapitele można odnaleźć na fasadzie wschodniej - na jednej z kolumn pigwa jest z boku głowicy, a na drugiej - z przodu. Trzeci owoc umieszczono wśród kolumn z pilastrami (widoczna z boku).

Pigwa jest bliskim krewniakiem jabłoni i gruszy, miewa także kształt podobny do obu tych owoców. Wyróżniają ją gęste krótkie włoski pokrywające skórkę młodego owocu i duży liściasty kielich, dobrze widoczny na fotografii ^obok / _poniżej / ^powyżej). Miąższ pigwy jest bardzo kwaśny, twardy i grudkowaty (podobnie jak u gruszek, są tu liczne komórki kamienne), a wnętrze zawiera komory nasienne (podobne komory występują u jabłoni - odrzucamy je podczas jedzenia jako „ogryzek”).

W starożytnej Grecji pigwa była uważania za drzewo miłości, poświęcone bogini Afrodyty. Nic więc dziwnego, że wydany w Atenach dekret miał zachęcać panny młode do spożywania tego owocu przed nocą poślubną. Miał on działać jak afrodyzjak, a także zapewnić dziewczynie płodność. Wśród naukowców dość powszechne jest twierdzenia, że mityczne „jabłko niezgody”, rzucone pod stopy Hery, Ateny i Afrodyty. Owoc ten miał trafić w ręce najpiękniejszej z nich, a spór musiał rozstrzygnąć królewicz Parys. Przekazanie jabłka Afrodycie stało się zarzewiem wojny trojańskiej!