Silva Rerum Połubiński Aleksander Rajnold h. własnego (zm. ok. 1687), chorąży smoleński. Prawdopodobnie był wyznania greckokatolickiego. Dzięki pokrewieństwu z Aleksandrem Hilarym Połubińskim rozpoczął w r. 1655 służbę wojskową w jego chorągwi husarskiej w armii litewskiej. Zapewne w r. 1657 dostał się do niewoli moskiewskiej, uwolniono go na początku 1658 r. Za poniesione trudy otrzymał od króla Jana Kazimierza nadania licznych królewszczyzn, głównie w województwie smoleńskim, jednak ponieważ Rzeczpospolita zrzekła się tego województwa w traktacie rozejmowym z Moskwą w Andruszowie w r. 1667, większość tych nadań pozostała na papierze.
Połubiński uczestniczył w wyprawie kurlandzkiej 1659, a w r. 1660 w kampanii przeciw Moskwie, walczył w bitwach pod Połonką (VI 1660) i nad rzeką Basią (X 1660). W połowie 1663 r. został porucznikiem chorągwi kozackiej A. H. Połubińskiego i poprowadził ja na wyprawę zadnieprzańską Jana Kazimierza 1663/4. Podczas wojny domowej z rokoszanami Jerzego Lubomirskiego przybył w r. 1665 do obozu królewskiego wraz z korpusem posiłkowym litewskim dla Jana Kazimierza, dowodzonym przez kuzyna. Zapewne dzielił losy całego korpusu, który dostał się do niewoli w bitwie pod Częstochową (IX 1665). W lipcu 1666 powierzono mu odprowadzenie części sił litewskich z powrotem na Litwę.
W roku 1670 otrzymał (już od króla Michała Korybuta Wisniowieckiego) urząd chorążego smoleńskiego. Uczestniczył w wyprawie chocimskiej Jana Sobieskiego w roku 1673. Na sejmie elekcyjnym w r. 1674 wszedł do deputacji do układania paktów konwentów nowego króla. Podczas kampanii ukraińskiej 1676 walczył w bitwie pod Żurawnem. Po śmierci jego protektora Aleksandra Hilarego Połubińskiego (1679) znaczenie chorążego smoleńskiego w wojsku litewskim znacznie osłabło i niebawem zrezygnował ze służby.