Kolekcja Popiersie ukazuje Stanisława Kostkę Potockiego odzianego we frak z epoki Księstwa Warszawskiego, ozdobiony szamerowaniem, z wysokim kołnierzem, z halsztukiem oraz żabotem; ze wstęgą i gwiazdą Orderu Orła Białego, gwiazdą Orderu św. Stanisława (?) oraz orderem Legii Honorowej, który otrzymał w roku 1807 ( post quem powstania dzieła). Rzeźba stanowi pendant do popiersia teściowej Potockiego – Izabelli Lubomirskiej. Wizerunek Potockiego wzorowany był prawdopodobnie na zaginionym portrecie pędzla Bacciarellego, datowanym na rok 1809 lub 1810, który należał do serii jedenastu szkiców pomocniczych sporządzonych do projektowanej sceny zbiorowej, mającej przedstawiać nadanie konstytucji Księstwu Warszawskiemu przez Napoleona I. Studium przygotowawcze tej kompozycji znajduje się obecnie w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie.
Rzeźba wykonana została zapewne po śmierci portretowanego. Wskazanie jako przypuszczalnego autora Jakuba Tatarkiewicza znajduje uzasadnienie, gdy zważymy, że w latach 1834-1836 artysta otrzymał zlecenie wykonania posągów Stanisława Kostki i jego żony Aleksandry z Potockich do pomnika w Wilanowie. Zachowane przekazy poświadczają, że Potocki tuż przed śmiercią w roku 1821 oglądał prace Tatarkiewicza i wyraził uznanie dla jego talentu. A trzeba wiedzieć, iż artysta ten był bodaj najwybitniejszym portrecistą spośród rzeźbiarzy polskich swego czasu i jednym z najlepszych uczniów Bertela Thorvaldsena w zakresie rzeźby portretowej.
Dominika Walawender-Musz