Pucharek z herbem Mniszchów i Szembeków

Pucharek z brandenburskiej huty w Zechlinie należy do tych przedmiotów, które same opowiadają nam o początkach swojej historii. Dwa polskie herby, które stały się głównym motywem jego dekoracji, sugerują, że został zamówiony na ceremonię ślubną lub wykonany w trakcie trwania małżeńskiego związku. Pieczętowały się nimi rody Mniszchów i Szembeków, a w 1736 r. przedstawiciel pierwszego z nich, Jerzy August Wandalin Mniszech poślubił Bihildę z Szembeków (która zmarła 11 lat później). Ustalone w ten sposób ramy czasowe wykonania naczynia ściślej zawęża obecność lasek marszałkowskich, umieszczonych wśród otaczających tarcze herbowe panopliów, skomponowanych z elementów uzbrojenia i sztandarów. Jako że godność marszałka nadwornego koronnego nadano Mniszchowi w 1742 r., tak ozdobiony przedmiot mógł trafić w jego ręce jedynie w okresie pięciu lat po tej dacie. W pałacu wilanowskim pucharek znalazł się zapewne po 1840 r. wraz wianem prawnuczki pierwszego właściciela, Aleksandry z Lubomirskich Potockiej.