Zastawa toaletowa z herbem Korczak rodziny Branickich należy do jedynego w swoim rodzaju zespołu francuskich sreber toaletowych zachowanych w Wilanowie, ale również i w Polsce. W skład zachowanego serwisu wchodzą: lustro typu psyche (tzn. ruchome, stojące, szczególnie popularne we Francji w II poł XVIII w.), para lichtarzy dwuramiennych, dzbanek na wodę, miska, miseczka, cztery szkatułki na przybory toaletowe i biżuterię, trzy cylindryczne pudełka z pokrywkami zakręcanymi na gwint, dwa kubeczki, lichtarzyk i dzwonek. Serwis wykonany został przez paryskiego złotnika Quentina Bascheleta, specjalizującego się w produkcji przedmiotów kultu religijnego oraz serwisów stołowych. Klasycystyczne formy przedmiotów z wysmakowaną dekoracją, starannym i dokładnym wykończeniem, świadczą, iż był to warsztat wysokiej klasy złotnika. Po roku 1819 komplet uzupełniono naczyniami wykonanymi przez innego złotnika, Pierra Noëla Blaquière`a. Dokupiono wykonane na zamówienie flakony do perfum, pojemniki na puder i róż, szczotki do zębów, etui, lejek do perfum oraz miseczkę do płukania oczu - wszystko wykonane ze szkła kryształowego łączonego ze srebrem, dekorowane nakładkami z herbem Korczak. W ostatnich latach, w ramach konserwacji, uzupełniono włosie w szczoteczkach do zębów.
Serwisy toaletowe były niezbędnym wyposażeniem nie tylko damskiej sypialni. Najczęściej wykonywane były z fajansu ewentualnie z porcelany, ze względu na korzystniejsze właściwości fizyczne tych surowców. Serwisy srebrne były zdecydowanie rzadsze, m.in. dlatego że woda w nich szybciej stygła. Kompletne zestawy czy to srebrnych czy porcelanowych naczyń zawierały około 25-30 elementów poczynając od lustra i lusterek, poprzez świeczniki, pudełka, szkatułki po różnego rodzaju szczotki. Stanowiły wspaniałe prezenty ślubne lub wchodziły one w poczet sreber wyprawnych dla bardzo bogatych panien.
Luki w dokumentacji źródłowej, uniemożliwiają na obecnym etapie badań ustalić, dla kogo była przeznaczona i przez kogo użytkowana była prezentowana zastawa.
Joanna Paprocka-Gajek