Rzewuski Michał Florian h. Krzywda (zm. 1687), podskarbi nadworny koronny, poseł na sejmy, pułkownik i regimentarz. Od 1651 r. służył wojskowo, uczestnicząc w czerwcu t.r. w bitwie z Kozakami i Tatarami pod Beresteczkiem, w obronie Żwańca (1653), bitwie ze Szwedami pod Gołębiem (1656) i z Rosjanami pod Połonką (1660); podczas tej ostatniej „wystrzelono mu zęby”. W sierpniu 1671 r. walczył pod komendą hetmana Jana Sobieskiego z Tatarami i Kozakami Piotra Doroszenki pod Bracławiem. Jesienią 1672 r. wziął udział w wyprawie Sobieskiego na czambuły, odznaczając się w walkach pod Niemirowem. Jako zaufany stronnik hetmana na początku 1673 r. uczestniczył w rokowaniach z konfederatami gołąbskimi; walczył w bitwie chocimskiej (11 XI 1673), powstrzymując atak turecki na zajęte rabunkiem obozu oddziały polskie. Jesienią 1674 r. wziął udział w kampanii ukraińskiej Sobieskiego, w grudniu zdobył Raszków; od wiosny 1675 r. dowodził oddziałami polskimi na Poddniestrzu, utrudniając Turkom aprowizację i atakując idącą na Lwów armię Ibrahima Szyszmana, w 1676 r. uczestniczył w końcowej fazie obrony Żurawna. W latach 1677-1678 przebywał w Stambule jako sekretarz poselstwa Jana Gnińskiego. W czasie bitwy wiedeńskiej 12 IX 1683 r. prowadził do szarży pułk hetmana Stanisława Jabłonowskiego. Wiosną 1684 r. otrzymał urząd podskarbiego nadwornego oraz porucznikostwo królewskiej chorągwi husarskiej; latem t.r. blokował Kamieniec Podolski, następnie wziął udział w wyprawie Sobieskiego na Podole, zakończonej zdobyciem Jazłowca. W 1686 r. dowodził częścią sił polskich w Mołdawii (m.in. odniósł zwycięstwo pod Łopuszną), a 1 X pod Suczawą zmusił do ucieczki Tatarów, atakujących wycofujące się oddziały polskie. W 1687 r. miał towarzyszyć królewiczowi Jakubowi w wyprawie na Kamieniec, jednak podczas przygotowań do działań wojennych uległ atakowi paraliżu; zmarł we Lwowie 14 X 1687 r.
