Jan III Sobieski przedstawiony jako rzymski imperator w wieńcu laurowym, antykizowanych sandałąch i w płaszczu, z regimentem i tarczą z monogramem I3, szybuje na orle na wzór boskiego Jowisza. Nad głową bohatera skłębione obłoki rozstępują się, odsłaniając światłość, z której wyłaniają się dwie dłonie dzierżące berło i otwartą koronę. Niżej, w sferze ziemskiej, widnieją dwie kobiece alegorie:stojąca Veritas (Prawda) ze słońcem i palmą w rękach wspiera lewą stopę na kuli. Obok, na postumencie z tytułem dzieła, siedzi personifikacja Gdańska w corona muralis, trzymająca oburącz zwój papieru z panoramą miasta. W oddali po lewej stronie rozciąga się pejzaż z ukrytą w cieniu alegorią Wody oraz z morzem z żaglowcem na horyzoncie.

Postać Sobieskiego na orle została wyobrażona w ryzykownym perspektywicznym skrócie, co stanowiło swoiste wyzwanie dla rytownika. Orzeł - "ptak niebieski" i atrybut Jowisza - uchodził za króla ptaków i ptaka królów, tak więc apoteoza polskiego władcy wyraźnie nawiązuje do apoteozy rzymskich cesarzy, unoszących się do nieba na tym właśnie drapieżniku.