W podstołecznej wsi Pólkowo powstała rezydencja królowej Marii Kazimiery, zwana Marie Mont (góra Marii), wkrótce spolszczona na Marymont. Ten malowniczy, położony wśród starych dębów, niewielki pałacyk, a właściwie letni pawilon rozrywkowo – wypoczynkowy, zbudował w latach 1691–1696 Tylman z Gameren, z inicjatywy Jana III. Była to rozciągająca się na wysokiej skarpie wiślanej, piętrowa, centralna budowla na planie kwadratu, nakryta dachem namiotowym z ozdobną banią. Piano nobile znajdowało się na piętrze, a wszystkie elewacje pałacyku zostały jednakowo ukształtowane za pomocą ram i pseudopilastrów. Pałacyk marymoncki, służący wyłącznie prywatnej stronie życia rodziny królewskiej, pełnił zarazem funkcję pawilonu myśliwskiego Jana III. W 1727 r. rezydencję odkupił od Sobieskich August II Mocny, który dokonał jej gruntownej przebudowy i założył tu duży zwierzyniec. Zarówno August II, jak i jego syn – późniejszy August III – zjeżdżali tu często, traktując Marymont jako pałacyk myśliwski w czasie organizowanych polowań w Lesie Bielańskim i w Puszczy Kampinoskiej.