Przedstawienie jest jedną z dziesięciu rycin ukazujących kolejne wypadki z historii oblężenia Wiednia i walk odsieczowych. Zaprojektowane i wykonane po raz pierwszy przez znakomitego rytownika Romeyna de Hooghe’a, zyskały znaczną popularność i doczekały się wielu powtórzeń. Cykl zachowany w Wien Museum jest przykładem tej kariery wzoru – wykonane przez Jacoba Petersa odbitki powtarzają kompozycję de Hooghe’a.

Ostatnia, dziesiąta, scena ukazuje fikcyjne wydarzenie przejęcia przez cesarza namiotu wielkiego wezyra. Do bogatego pomieszczenia wchodzi Leopold I, a za nim Jan Jerzy Wettyn i Maksymilian II Emanuel, a także biskup wiedeński, Leopold Kollonitsch. W rzeczywistości cesarza nie było w mieście, gdy wojska sprzymierzone wygrywały bitwę, a do namiotu wielkiego wezyra wszedł Jan III (co rozgłosił słynnym listem pisanym z tego miejsca). Treść ryciny odczytywać należy jako ukłon w stronę cesarską.