Obraz powstał najprawdopodobniej podczas wizyty Konstantego i jego starszego brata Aleksandra Sobieskich we Francji, która odbyła się w 1696 r., kilka miesięcy po śmierci króla Jana. Podróż nad Sekwanę była jednym z elementów zawiłych rozgrywek politycznych i walki o znaczenie rodu Sobieskich w staraniach o tron Rzeczypospolitej. Z obawy przed konfuzjami związanymi z ceremoniałem (Sobiescy byli tylko potomkami elekcyjnego monarchy, a nie książętami krwi), Aleksander i Konstanty nie odebrali przyznanego im wówczas przez króla Francji odznaczenia – Orderu św. Ducha. Tymczasem wydaje się, że okazją do powstania dwóch portretów (Konstantego i również zachowanego w zbiorach Muzeum Pałacu w Wilanowie - portretu Aleksandra) była właśnie ta okoliczność. W 1696 r. osiadł w Paryżu i rozpoczął intensywną działalność malarz portrecista Hyacinthe Rigaud, którego styl w znacznym stopniu determinuje charakter i sposób malowania obu portretów.