Sobieski Sebastian h. Janina (ok. 1552-1615), chorąży nadworny koronny, poseł na sejmy, młodszy brat wojewody lubelskiego Marka, stryjeczny dziad króla Jana III Sobieskiego. W 1576 r., zapewne dzięki wstawiennictwu podkanclerzego koronnego Jana Zamoyskiego, został przyjęty na dwór Stefana Batorego. Po śmierci króla poparł kandydaturę Zygmunta Wazy i prawdopodobnie uczestniczył w obronie Krakowa przed zwolennikami arcyksięcia Maksymiliana Habsburga oraz w bitwie pod Byczyną (24 I 1588). W latach 1593-1594 i 1598 towarzyszył Zygmuntowi III w wyprawach do Szwecji, ale jednocześnie pozostawał w bliskich stosunkach z Zamoyskim, któremu przesyłał informacje z otoczenia władcy. W 1596 r. został mianowany chorążym nadwornym koronnym; posłował na sejmy 1602, 1609 i 1613 r. W czasie rokoszu sandomierskiego opowiedział się po stronie króla: w czerwcu 1607 r. zainicjował zwołanie regalistycznego zjazdu w Lublinie, a 5 VII t. r. na czele prywatnego pocztu, złożonego z 50 konnych i 50 piechurów, walczył przeciw rokoszanom pod Guzowem. Od września 1609 r. uczestniczył w wyprawie Zygmunta III na Smoleńsk i brał udział w oblężeniu miasta aż do jego zdobycia w czerwcu 1611 r. Zmarł przed 26 III 1615 r. W małżeństwie z Anną z Zebrzydowskich miał synów Tomasza i Stefana oraz córkę Zofię Konstancję.
