Sokołowski Mieczysław Kazimierz (1898-1944) – kiedy w 1918 r. ukończył Gimnazjum im. Henryka Sienkiewicza w Częstochowie działał już w tajnej Polskiej Organizacji Wojskowej. Po ukończeniu rok później Szkoły Podchorążych Piechoty Polskiej Siły Zbrojnej w Ostrowi-Mazowieckiej Komorowie walczył na froncie polsko-sowieckim w 3 pułku piechoty Legionów. W wojnie obronnej we wrześniu 1939 r. służąc w stopniu majora w 2 pułku Korpusu Ochrony Pogranicza wraz z całą Armią „Kraków” wycofywał się z południa w głąb Polski i w okolicach Tomaszowa Mazowieckiego uczestniczył w bitwie z Niemcami (15-16 IX). Po kapitulacji swego oddziału uniknął niewoli i przedostał się do Warszawy, gdzie działał w Obwodzie IV Ochota organizacji konspiracyjnej Służba Zwycięstwu Polsce (potem Związek Walki Zbrojnej). Schwytany w czasie obławy w swoim mieszkaniu został we wrześniu 1940 osadzony w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu. Staraniem żony w marcu 1941 został zwolniony w stanie skrajnego wyczerpania, ale wkrótce włączył się ponownie w działalność konspiracyjną. Po wybuchu powstania warszawskiego (1 VIII 1944) został dowódcą Obwodu IV Ochota Armii Krajowej, jednak po krótkich walkach opuścił dzielnicę i wraz ze swym oddziałem przeszedł do Lasów Chojnowskich. 16/17 VIII wyruszył ze sformowanym tam zgrupowaniem, liczącym 700-800 ludzi, na odsiecz walczącej Warszawie. Kiedy jego batalion zbliżył się do pałacu w Wilanowie rozpoczął zaciętą potyczkę ze stacjonującym tam oddziałem niemieckim. Został ciężko ranny w chwili gdy podrywał żołnierzy do ataku i rankiem 19 VIII dobity przez Niemców. Pochowany na cmentarzu wilanowskim w kwaterze wojskowej.
