Wielkie Księstwo Litewskie posiadało własny rozwinięty system prawny. Wywodził się on ze zwyczajowego prawa litewskiego i ruskiego oraz praw stanowionych i przywilejów wielkich książąt. Szczególnie ważny był tu Sudiebnik Kazimierza Jagiellończyka. Istotną rolę w rozwoju stosunków prawnych na terenie Wielkiego Księstwa Litewskiego miało także polskie prawo ziemskie.
Mniejsze prawa szlachty litewskiej oraz inny od polskich poziom rozwoju społeczno-gospodarczego, połączone z dążeniem do zachowania odrębności politycznej Wielkiego Księstwa Litewskiego bardziej sprzyjały pracom kodyfikacyjnym niż w Koronie. Wynikiem takiego nastawienia było powołanie komisji prawników pod kierownictwem kanclerza wielkiego litewskiego Olbrachta Gasztołda i opracowanie Pierwszego Statutu Litewskiego, który jeszcze w XVI stuleciu doczekał się dwóch wersji.
