Strobel Bartłomiej (1591- po 1647), malarz pochodzący ze Śląska. Syn malarza, protestant, Wrocławianin, kształcił się pod okiem ojca i w trakcie wędrówek artystycznych, zapewne w Pradze, Saksonii, Dolnej Bawarii, być może w Niderlandach i Zjednoczonych Prowincjach (Holandii) i w Gdańsku. Cieszył się protekcją bp. wrocławskiego, arcyks. Karola Habsburga. W r. 1634 zamieszkał w Rzeczypospolitej, głównie w Prusach Królewskich. Pracował na zamówienie dominikanów i jezuitów w Toruniu, dla których namalował Matkę Boską z Dzieciątkiem i Stanisławem Kostką, gdańskich patrycjuszy, dygnitarzy Rzeczypospolitej (portrety m.in. Jerzego Ossoliń-skiego i Władysława Dominika Ostrogskiego – Zasławskiego). Król Władysław IV powierzył mu (1636) dekorację kaplicy św. Kazimierza w przy katedrze w Wilnie; zostały one zniszczone prawdopodobnie podczas najazdu wojsk moskiewskich w 1655 r. Tworzył portrety, obrazy religijne (np. Uczta u Heroda i ścięcie św. Jana Chrzciciela) i alegoryczne (np. rysunki Alegoria wojny trzydziestoletniej, Alegoria sztuki i wojny). W r. 1639 osiadł na stałe w Toruniu, wykonywał obrazy m.in. dla katedry we Fromborku, we Włocławku, dla kościoła w Pelplinie, w Koronowie, Koprzywnicy; w r. 1643 przeszedł na katolicyzm. Pracował także nad traktatem z zakresu malarstwa, jednak dzieło to nie jest znane. Niezbyt liczne zachowane dzieła Strobla przechowują muzea w Warszawie, Mińsku, Mnichowie (Czechy), Wrocławiu, Brzegu, Gołuchowie, Ambras k. Innsbrucka, Berlinie, MadryciePrado), niektóre kościoły. Był erudytą i jednym z wybitniejszych malarzy, działających w Polsce. Na jego twórczość oddziaływało malarstwo niemieckie, zwłaszcza związane z mecenatem Habsburgów. Zmarł w Toruniu.
