Przedmurzem chrześcijaństwa nazywano także Bizancjum oraz Węgry. Polskę zaczęto określać w ten sposób w XV w. Wydaje się, że polska dyplomacja posługiwała się tym pojęciem, by dowodzić, że Rzeczypospolita Obojga Narodów, broniąc swych granic przed Tatarami i Turkami, działa na korzyść całego świata chrześcijańskiego.
Sława Polski – antemurale christianitatis – rosnąć będzie głównie dzięki obcym pisarzom, takim jak: humanista i dyplomata Filip Buonacorsi, zwany Kallimachem, wybitni humaniści Sebastian Brant, Niccolò Machiavelli i Erazm z Rotterdamu. Może to dowodzić powszechnego wśród europejskich elit przekonania, że Polska stoi na straży chrześcijańskiej Europy.
![57_ikon-0505-nuncjusz pallavicino i poseł austrjacki hr. waldstein [proszą] jana iii o ratowanie wiednia i chrześcijaństwa.jpg](https://www.wilanow-palac.pl/image.php/3486_article_list/57_ikon_0505_nuncjusz_pallavicino_i_posel_austrjacki_hr_waldstein_prosza_jana_iii_o_ratowanie_wiednia_i_chrzescijanstwa.jpg)