Przy władcy i kanclerzu pracowali pisarze wielcy koronny i litewski. Należy jednak zaznaczyć, że od 1504 roku był jeden pisarz, a w Wielkim Księstwie Litewskim aż trzech. Dopiero od 1764 roku zniesiono tą niezrozumiałą dysproporcje. W 1775 roku liczbę pisarzy zmieniono na ośmiu. Zadania pisarzy były teoretycznie bardzo jasne – wytwarzanie pism i dokumentów oraz układanie tekstów uchwał. Wymagało to jednak sporej wiedzy z zakresu pracy kancelaryjnej oraz znajomości języków obcych, dlatego też często byli oni wysyłani z misjami dyplomatycznymi. W sądach asesorskich układali i zapisywali sentencje wyroków.
