Kliknij aby zobaczyć więcej zdjęć

Sygnatura oraz cechy stylistyczne obrazu wskazują, że jest on dziełem Łukasza Cranacha Starszego (1472-1553). Artysta sygnował swoje prace od 1508 r. zazwyczaj monogramem i znakiem uskrzydlonego węża; do 1537 r. są to skrzydła nietoperza, później pochylone, ptasie (prawdopodobnie orle). Ten przyjęty przez Cranacha Starszego emblemat świadczył o jego doskonałej znajomości humanistycznego języka znaków obrazowych. Pierwowzorem tej symboliki był prawdopodobnie bazyliszek, używany od XIV w. przez cechy jako godło malarzy (najstarszy występuje na pieczęci cechu malarskiego w Erfurcie). Uskrzydlony wąż był atrybutem Kronosa. Jest to zatem aluzja do nazwiska Cranacha, który stosował jego zlatynizowaną formę - Lucas Chronus (poprawnie łacińska forma powinna brzmieć Lucas Cronaciensis). Było to więc ewidentne nawiązanie do greckiego boga czasu Chronosa vel Kronosa, utożsamianego z rzymskim Saturnem. W udoskonalonej wersji artysta przedstawiał węża z wyraźnie czytelnymi skrzydłami nietoperza, w koronie i trzymającego w paszczy pierścień - symbol zasłużonej zapłaty. Ten wybrany przez Cranacha znak był zarazem był metaforą malarskiej biegłości, którą Czas czyli Chronos slusznie nagradza.