Prawo kanoniczne było prawem stanowym dla duchownych i reguł postępowania osób świeckich, np. prawo małżeńskie. Źródłami prawa kanonicznego było prawo boskie, prawo stanowione oraz połączone zbiory urzędowe, zwane jako Corpus Iuris Canonici (1580). W Polsce ważne były także uchwały synodów, zbiory praw (Zbiór Jana Łaskiego – 1527, Zbiór Stanisława Karnkowskiego – 1579, Zbiór Jana Wężyka – 1628). Działalność sądową i administracyjną biskupów i oficjałów zawarto w księgach kościelnych: acta episcopalia, acta officialia i księgi kapitulne.
