Radziwiłł Michał Kazimierz (1635 – 1680), podkanclerzy i hetman polny litewski. W czasie potopu szwedzkiego, po pewnych wahaniach związanych z proszwedzką postawą Bogusława Radziwiłła, opowiedział się po stronie króla Jana Kazimierza. W r. 1656 udało mu się wydostać Bogusława Radziwiłła z niewoli tatarskiej, w następnych latach starał się o pogodzenie go z dworem królewskim. Po śmierci krewnego (1669) próbował objąć część jego dóbr m.in. przez sfałszowanie jego testamentu. W r. 1658 poślubił Katarzynę z Sobieskich, wdowę po woj. krakowskim Władysławie Dominiku Zasławskim–Ostrogskim, siostrę Jana.
Podczas bezkrólewia po abdykacji Jana Kazimierza popadł w ostry konflikt z Pacami o urząd hetmana polnego litewskiego, na który miał niedatowany przywilej wystawiony jeszcze za panowania Wazy. Chociaż początkowo był przeciwny wyborowi Michała Korybuta Wiśniowieckiego, zbliżył się do dworu i uzyskał potwierdzenie sprawowania urzędu. W bitwie pod Chocimiem w r. 1673 walczył mężnie u boku swojego szwagra Sobieskiego. Poparł jego starania o koronę i stał się bliskim doradcą Jana III. W r. 1679 wyjechał z misją dyplomatyczną (dla rozmów o koalicji antytureckiej) do Wiednia i Rzymu, do obu tych miast odbył okazałe i kosztowne wjazdy. Nie odniósłszy sukcesów w swojej misji, zmarł w Bolonii w drodze powrotnej do kraju. Głównymi rezydencjami Radziwiłła były Biała i Nieśwież, gdzie został pochowany.
