Urząd regimentarza powoływano doraźnie w momencie, kiedy nie było hetmanów, jak np. w trakcie kampanii korsuńskiej, kiedy to obaj hetmani byli w kozackiej niewoli. Podobnie było w latach 1728 – 1733. Regimentarza można go było również powołać w sytuacji walki na kilka frontów kiedy hetman nie mógł być na wszystkich obecny. Powoływano wówczas, wedle potrzeby, jednego lub kilku regimenatrzy. Co ważne regimentarzy mianowały również konfederacje, np. dzikowska czy barska. W sytuacji, kiedy pospolitego ruszenia nie mógł poprowadzić wojewoda bądź kasztelan zastępował ich regimentarz.
Pod koniec XVII wieku wojsko zostało podzielone na dywizje, a na ich czele stali mianowani przez hetmana regimentarze. Od połowy XVIII wieku było ich czterech, i jak ironizuje Jędrzej Kitowicz, głównym ich zadaniem było przygotowywanie parad.
