Celem projektu było opracowanie szczegółowej dokumentacji fotogrametrycznej elewacji zewnętrznej pałacu w Wilanowie wraz z dekoracją rzeźbiarsko-malarską na podstawie zintegrowanych danych pozyskanych z nowoczesnych systemów pomiarowych przetworzonych do postaci dokumentacji.

Pozyskane dane to wyniki skanowania naziemnego skanerem laserowym (wykonane z rozdzielczością: 2–3 mm dla ścian i 1 mm dla detali), wysokorozdzielcze zdjęcia naziemne oraz zdjęcia lotnicze. Dzięki integracji różnych technik uzyskane w projekcie dokumentacje fotogrametryczne spełniają ustalone wymagania, takie jak: wysoka dokładność i rozdzielczość geometryczna, ujęcie wszystkich detali, zróżnicowany poziom szczegółowości, wysoka rozdzielczość tekstury.

Podczas prac terenowych wykonano pomiary skanerem naziemnym, zdjęcia cyfrowe aparatem niemetrycznym oraz metrycznym o wysokiej rozdzielczości, zdjęcia dachu i dekoracji na nim z nalotu bezzałogowym statkiem latającym i przetworzono je do postaci chmury punktów. Te pośrednie produkty fotogrametryczne przetworzono, opracowano, zanalizowano i zintegrowano, w wyniku czego powstała kartometryczna dokumentacja stanu zachowania elewacji pałacowych. Następnie przygotowano wszystkie dane do umieszczenia w muzealnym systemie informacji przestrzennej, gdzie stanowić będą kolejną warstwę bazową opracowanych obiektów dekoracyjnych.
Dokumentacja jest cyfrową i metryczną inwentaryzacją stanu zachowania obiektu i uzupełnia już istniejącą, sprzed przeprowadzenia prac konserwatorskich. Jest to niezbędne dla rejestracji i analizy zmian zachodzących w obiekcie, czyli do działań związanych z prewencją konserwatorską – posiadanie takich danych umożliwia analizę i śledzenie zmian zachodzących na elewacjach pałacu, np. mikropęknięcia lub przemieszczenia obiektu.