Dziennik podróży uczonej Christiana Erndtela, lekarza przybocznego Augusta II
![silva_Lekarz_okladka_RGB150[1].jpg](https://www.wilanow-palac.pl/image.php/36118_in_article/silva_lekarz_okladka_rgb150_1.jpg)
Dziennik podróży uczonej Christiana Erndtela, lekarza przybocznego Augusta II, przekład i opracowanie naukowe Katarzyna Pękacka-Falkowska, Halina Bogusz, Warszawa 2018, ISBN 978-83-66104-01-3
W latach 1706–1707 drezdeńczyk Christian Heinrich Erndtel, absolwent studiów medycznych w Lipsku, odbył podróż uczoną do Anglii i Niderlandów. W jej trakcie spotykał się z najważniejszymi lekarzami i przyrodnikami epoki, zwiedzał liczne gabinety osobliwości, kunstkamery, ogrody botaniczne i teatry anatomiczne, a także prowadził pogłębione badania z zakresu anatomii. W swoim „dzienniku podróży uczonej”, w konwencji listów do przyjaciela, Erndtel dzielił się obserwacjami i wiedzą, opisywał badania i procedury medyczne, a także odkrycia botaniczne, łączył medycynę i przyrodoznawstwo. Jego podróż przyniosła wymierne efekty; niebawem otrzymał nominację na przybocznego lekarza króla Polski, Augusta II i przeniósł się do Warszawy. Dzięki erudycyjnemu wstępowi Katarzyny Pękackiej-Falkowskiej i przypisom objaśniającym relację Erndtela, współczesny czytelnik może odbyć fascynującą podróż w czasie, do przełomu XVII i XVIII wieku, gdy w swobodnej wymianie myśli i listów rozszerzały się horyzonty przyrodoznawstwa i nauk o człowieku.
Polecane
Kucharz doskonały. Sekrety kuchmistrzowskie Wojciecha Wielądki
Książka przygotowana przez Jarosława Dumanowskiego ze współczesnymi interpretacjami przepisów opracowanymi przez Macieja Nowickiego przedstawia historię różnych produktów żywieniowych, opowiada o ich pochodzeniu, kulturowych znaczeniach, ich użyciu i roli – tak na co dzień, jak od święta. Historia ożywa przed nami przy stole w bardzo pouczający i inspirujący sposób.
Embarras de richesse, czyli o dziewiętnastowiecznych sztućcach stołowych
W muzeach, antykwariatach, na targach staroci, a nawet w domowych szufladach często znajdujemy dziwne przedmioty, których przeznaczenia nie jesteśmy w stanie odgadnąć. To dawne sztućce: sierpy do cytryn, specjalne nożyki do pomarańczy, „łyżkowidelce” do żółwi, szczypce do szparagów, widelczyki do sardynek, łyżki dla wąsaczy i wiele, wiele innych.
Świat ze słów: angielskie miesięczniki XVIII wieku. Media, informacja i opinia publiczna
W kawiarni, w pubie albo w domowym zaciszu zamożny londyńczyk oddawał się lekturze gazet, regularnie wydawanych i łatwo dostępnych. Około roku 1730 na londyńskim rynku prasy – najbardziej zaawansowanym w Europie – ukazało się nowe medium: miesięcznik, periodyk sumujący w „globalny” sposób dorobek prasy codziennej, ulotnej eseistyki literackiej oraz bardziej hermetycznej tradycji pism uczonych. Powstał nowy obszar społecznych interakcji, który sprzyjał krytycznemu oglądowi rzeczywistości i w nowy sposób organizował funkcjonowanie zbiorowej pamięci.
Obecny stan muzyki we Francji i Italii
„Muzyczne dzienniki” – jak zwykło się nazywać zapiski Charlesa Burneya z odbytych przez niego podróży, podjętych dla zebrania materiałów dla monumentalnej „Powszechnej historii muzyki” – wydane oryginalnie pod skromnym tytułem „Obecny stan muzyki we Francji i Italii”, stanowią jedno z najcenniejszych i najobszerniejszych źródeł wiedzy o kulturze muzycznej wkraczającej właśnie w okres klasycyzmu Europy.
