W grudniu 2019 roku zakończy się remont północnej i południowej galerii na piętrze pałacu wilanowskiego. W przeszłości mieściła się tam część stałej wystawy urządzonej w latach 60. XX wieku przez Stanisława Lorentza i Stefana Kozakiewicza. Tematem była prezentacja historii portretu polskiego od XVII stulecia po wiek XIX. Obecnie – biorąc pod uwagę kolekcjonerski dorobek pokoleń właścicieli wilanowskiej rezydencji oraz zbiory muzeum – na nowo zostały ułożone wątki narracyjne przedstawiające historię rezydencji.

W ramach nowej ekspozycji będziemy prezentować arcydzieła wilanowskiej kolekcji. Pokaz na piętrze będzie kontynuacją wątków obecnych na parterze pałacu. Już od 1805 roku istniało tam muzeum króla Jana III, stworzone i udostępnione przez Aleksandrę i Stanisława Kostkę Potockich. Po ich śmierci kolekcjonerskie tradycje były kontynuowane przez ich syna Aleksandra, a następnie wnuka Augusta i jego żonę Aleksandrę z Potockich. Przyczynili się oni nie tylko do rozbudowy kolekcji, lecz także do popularyzacji wilanowskiej rezydencji.

Najważniejszą częścią tego fragmentu nowej aranżacji wystawy na piętrze pałacu wilanowskiego będzie przypomnienie Wystawy Starożytności z 1856 roku, zorganizowanej przez Augusta i Aleksandrę Potockich. Była to jedna z pierwszych na ziemiach polskich ekspozycji czasowych o charakterze muzealnym. Publiczności udostępniono zarówno przedmioty wyniesione do rangi pamiątek historycznych, jak i dzieła użytkowe o wysokiej wartości artystycznej, pochodzące ze zbiorów polskiej arystokracji, koneserów i kolekcjonerów. Oficjalnym celem wystawy była zbiórka o charakterze charytatywnym, a ukrytym – wskazanie dzieł przypominających o dawnej świetności i potędze Polski, nieistniejącej wówczas na mapach. W zbiorach wilanowskich zachowało się do dzisiaj ponad 100 obiektów z 240, które Potoccy zaprezentowali na wystawie. Najwartościowsze z nich pokażemy w specjalnie przygotowanych gablotach, m.in. prezentowane będą kolekcje dzieł ze szkła i biskwitu.